Seydişehir’in kurucusu olan mutasavvıf Seyyîd Hârûn Veli’nin hayatı hakkında bir menâkıbnâme. Eser 35 varak, yazı çeşidi ise harakeli nesih olup her bir varak 15 satırdan ibarettir. Eser, Seyyîd Hârûn’un vefatından 200 yıl kadar sonra yazılmıştır. Müellif Seyyîd Hârûn’un dokuzuncu göbekten torunu Abdülkerim b. Şeyh Musa’dır ve eseri, atalarına dair elindeki pek çok evrâkı toparlayıp bir menâkıbnâme yazması talep edildiği için yazdığını ifade eder. Abdülkerim, eserini yazarken çevresindeki yaşlı ve mûteber kişilerin anlattıkları yanında, bazı Farsça eserlerden de yararlandığını söyler ancak bunların yazarları ve isimleri hakkında bilgi vermez. Yazar, geleneğe uyarak eserini dua ile başlatmış ve diğer bütün İslami eserlerde olduğu gibi fikirlerini desteklemek için ayet ve hadislere de başvurmuştur. Mevlânâ’nın Mesnevisi’nden de bir beyit iktibas etmiştir.

Eser, Seydişehir’i kurmak göreviyle Horasan’dan Anadolu’ya gönderilen Seyyîd Hârûn’un hayatını, faaliyetlerini, kerâmetlerini anlatan bir menâkıbnâmedir. Esasen iki ana bölümden oluşur. İlk bölüm onun ve kısmen de çocuklarının menâkıbı mâhiyetindedir (Kurnaz 1991: 2).

“Sülûk-ı Seyyîd Hârûn” adını alan ikinci bölümde ise genel olarak “tekvin” hadisesine yer verilmiştir. Hz. Muhammed'in (s.a.) ruhunun yaratılması, Hz. Âdem ve Havva’nın yaratılması, şeytanın diğer melekler gibi secde etmemesi, bunun üzerine merdûd oluşu, Hz. Âdem ile Havva’nın cennetten kovulmalarına sebep olması gibi hadiseler anlatıldıktan sonra, şeytanın şerrinden korunmanın yolları gösterilmiştir (Kurnaz 1991: 3).

Eserin yazıldığı 16. yüzyıl dil tarihi yönünden Klâsik Osmanlıca dönemine girer. Bu dönem fonolojik ve morfolojik bakımından Eski Anadolu Türkçesine göre az da olsa farklılık gösterir. Bununla birlikte eserde Eski Anadolu Türkçesi’nin karakteristik özellikleri mevcuttur (Kurnaz 1991: 6). Eserin üslubu ise halk için yazıldığından oldukça sade, akıcı ve aynı zamanda sanat kaygısından uzaktır. Farsça ve Arapça kelimeler, terkip ve uzun cümleler de çok azdır.

Eser, özellikle Türk medeniyet tarihi açısından önemlidir. Çünkü anlatıldığına göre Horasan’da bir bey olan Seyyîd Hârûn, atasının kabrini ziyaret esnasında kudretten ses duyar. Değişik zamanlarda duyduğu bu sese kulak vererek beyliğini terk eder ve emredildiği gibi Anadolu’ya gelerek Küpe Dağı’nın eteğinde Seydişehir’i kurar. Böyle şehir kurmayı kendine misyon edinmiş bir veliyi anlatan menâkıbnâmeler yok denecek kadar azdır. Bu eser, Anadolu’ya gelen Türklerin şehir hayatını bilen medeni insanlar olduğunu göstermesi bakımından ayrı bir öneme sahiptir.

Prof. Dr. Cemal Kurnaz, eserin Manisa İl Halk Kütüphanesi, Konya Mevlânâ Müzesi Kütüphanesi ve Mevlânâ Bölge Yazmalar Kütüphanesi nüshalarını esas alarak eser üzerine çalışma yapmıştır (1991).