Türkiye ve dünya kütüphanelerinde bir basma ve birçok yazma nüshası bulunan Mahzenü’l-Esrâr üzerinde çeşitli çalışmalar yapılmıştır. İlk olarak İ. N. Berezin, eserin Viyana nüshasından birkaç sayfayı Türk Hrestametiyesi’nde yayımlar (1857). Bir yıl sonra eser, Kazan Üniversitesi profesörü İ. O. Gotvald tarafından Kazan ve Viyana nüshaları esas alınarak Gülşahu'l-esrâr adı ile yayımlanır (1858). Pavet de Courteille, eserin eski Uygur Türkçesiyle istinsah edilmiş Ali Şah Bahşı nüshasından 44 sayfayı (9 bölüm), Paris’te Merādj-nāme (Mi‘râcnâme) cildinde yayımlar (1882). Radloff’un Kutadgu Bilig neşrinde metne ilave edilen Uygur harfli örnekler arasında yine bu nüshaya ait dört sayfa da yer almaktadır. Reşit Rahmeti Arat, “Bir Yazı Nümûnesi Münasebeti ile” adlı makalesinde Mahzenü’l-Esrâr’ın British Musem’da kayıtlı nüshasından 33 beytin transkripsiyonunu ve tercümesini vererek bu nüshayı Zeynü’l-abidin nüshasıyla karşılaştırır (1962). N. Abdullayev, söz konusu eseri Nizâmî’nin aynı adlı eseri ile karşılaştırdığı bir doktora tezi hazırlar (1974). M. Abduvahidova, “Haydar Harezmiy ve Uning Gulşah ul-esrâr Eseri” adlı makalesinde eserin British Musem’da kayıtlı olan nüshasından bazı beyitlere yer verir (1985) (Goca 2000: VII). Kemal Eraslan, “XV. Yüzyıl Çağatay Edebiyatı” adlı makalesinin “Haydar Tilbe” bölümünde, eserin Topkapı Sarayı nüshasından 33 beytinin transkripsiyon ve aktarmasını verir (1986). Eser üzerine Ayet Abdülaziz Goca tarafından Süleymaniye Kütüphanesinde kayıtlı olan nüshanın transkripsiyon, tercüme ve kelime dizininin yapıldığı bir doktora tezi hazırlanmıştır (2000). Son olarak eser, bir basma (Kazan) ve dört yazma (Millet Kütüphanesi, Bibliotheque Nationale, Süleymaniye Kütüphanesi, Topkapı Sarayı) nüshası esas alınarak Avni Gözütok tarafından yayımlanmıştır (2008).

Şairin biyografisi için bk. “Haydar Tilbe, Mîr Haydar”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/haydar-tilbe-mir-haydar