1870-1894 yılları arasında yayımlanan, toplam yirmi beş cüzden oluşan Letaif-i Rivayat serisinin yirmi birinci cüzünü oluşturan hikâye türündeki eser. Çoğunluğu telif olan hikâye ve romanlardan oluşan bu seride, yazar, genellikle Osmanlı toplumuna özgü konulara yönelmiştir. Ancak aralarında kaynağını yabancı neşriyattan alan örnekler de görülmektedir. 1311/1893 yılında yayımlanan İki Hud’akâr, yazarın, Fransızca bir gazetede rastladığı bir fıkradan esinlenerek yazılmıştır. Dolayısıyla hikâyenin şahıs kadrosu yabancılardan oluşmakta, olaylar Paris ve Montrö’de geçmektedir.

Şarl de Blanşmezon, Fransa’nın güneyinde Cizvit papazları tarafından yetiştirilmiş, mütevazı bir asilzadedir. Babasının, onu Paris’in yozlaşmış kibar âlemlerine sokma ısrarından bunalarak avcılığa merak salar, bu ilgisini bahane ederek dünyayı dolaşmaya başlar. Sesil de Bruyer, on dört yaşına kadar manastırda ardından da halasının sıkı terbiyesi altında yetişmiş, zengin, ahlâklı ve güzel bir asilzadedir. Halasının vefatından sonra kendisini iyiden iyiye sıkıştırmaya başlayan servet avcılarından kurtulmak için adını değiştirerek İsviçre’ye gider. Birbirlerini fakir ve kimsesiz sanan, kendilerine zenginlikte gözü olmayan dürüst eşler arayan iki asilzade birbirlerine âşık olup evlenerek Montrö’ye yerleşirler. Sesil’in ava gittiğini söyleyen Şarl’dan şüphelenmesi ve onu takip etmesi sonucu gerçekler ortaya çıkar.

İki Hud’akâr’da yazar, Fransız sosyetesinin yaşam tarzını yoğun biçimde eleştirmenin yanı sıra kadın erkek ilişkileri, evlilik, romanların kız çocuklarının terbiyesindeki yeri, naturalist roman anlayışı hakkındaki düşüncelerini de dile getirir.

Ahmet Mithat Efendi’nin biyografisi için bk. “Ahmet Mithat Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmet-mithat-efendi