Te’sîr’in bütün şiirlerinden oluşan eseri. Eserin en eski yazma nüshası şairin vefatından önce tertip edilmiştir. Müellifin şiirleri kemâl derece olup, taze mazmunları içermekte ve son dönem şairlerinin üslubunu yansıtmaktadır. Te’sîr bu şiirlerini Şâhcihânâbâd’da bulunan Hakîmü’l-memâlik Şeyh Hüseyin Şöhret’e göndermiş ve bu vesile ile Hindistan’da oturan birçok şair ondan istifade etmiştir.

Te’sîr’in Külliyât’ı şu bölümlerden oluşmaktadır: 1-Kasâʾid: Tevhîd, İslâm, Şiîlik, imamlar, Safevî sultan ve vezirleri, na‘t, menkıbeler hakkındadır. Müellif kasidelerinde Sa’dî-i Şîrâzî, Enverî-i Ebîverdî, Hâkânî-i Şirvânî, Nazîrî-i Nîşâbûrî’yi takip etmiş, iki kasidede Şâh Süleymân‘ı ve bir kasidede onun vezirini methetmiştir. Te’sîr, Hâkânî-i Şirvânî, Zahîr-i Fâryâbî, Selmân-i Sâvecî ve Enverî-i Ebîverdî gibi şairlerin kasidelerine nazireler yazmıştır. Fesahat ve belagat yönünde güçlü olan kasidelerde ahlakî, dinî ve mezhebî mefhumlar yer almıştır. 2-Terkîb-i bendler: Müellifin iki terkîb-i bendi vardır, ilki on yedi bent ve ikincisi sekiz bentten oluşmaktadır. Her iki terkîb-i bendinde Muhteşem-i Kâşânî’yi takip eden müellif, Kerbelâ olayını acıklı bir şekilde dile getirmiştir. 2-Cihân-nümâ: Bu mesnevide imamlar ve Mîr Muhammed Bâkır Dâmâd methedilmiş ve Isfahân’da bulunan Ferruh-âbâd semtinin bağ ve sarayları tarif edilmiştir. Bu eser Nizâmî-i Gencevî’nin Mahzenü’l-Esrâr adlı mesnevisi taklit edilerek yazılmıştır. 3-Minhâcü’l-Mi’râc: Eser Hz. Peygamber’in mir’acı hakkındadır. 4-Da’vetü’l-‘Âşıkîn: Aşk, âşık, maşûk, içki meclisi, sevinç hakkında olan bu mesnevide dönemin bazı müzik üstatlarının adları yâd edilmiştir. 5-Gülzâr-i Sa’âdet: Bu mesnevide Isfahân’da bulunan Sa’âdet-âbâd adlı semtin bağ ve yapıları tarif edilmiştir.  6-Semeratü’l-Hicâb: Toplum hayatında güzel ahlakın insana kazandırdıkları anlatılmıştır. Eser Nizâmî-i Gencevî’nin Heft Peyker adlı eseri taklit edilerek yazılmıştır. 7-Hüsn-i İttifâk: Müellif, Teft şehrinin iklimi ve Yezd şehrinde kendi bayındırlık işlerinden bahsetmiştir. 8-Meymenet-nâme: Güzel ahlak ve edebin güzelliği hakkında olup Şâh-nâme bahri ile kaleme alınmıştır. 9-Gazeliyyât: Müellifin bu eserinde birçok yeni mazmunlar ve ince sözler bulunmaktadır. Te’sîr gazelde Hâfız-i Şîrâzî, Sâib-i Tebrîzî’den etkilenmiş, Esîr-i Isfahânî, Tâlib-i Âmulî, Nazîrî-i Nîşâbûrî, Örfî-i Şîrâzî, Selîm-i Tahrânî, Feyzî-i Dekenî ve Bâbâ Figânî-i Şîrâzî’nin gazellerine cevap vermiştir. Te’sîr’in gazellerinde dinî, irfânî, ahlakî, ictimaî ve aşkla ilgili mazmunlar bulunmaktadır. 10-Rubâ’iyyât: 11-Kıtaât-i Târîhî: Bu bölümde bazı şahısların vefatları ve tahta çıkış tarihleri ifade edilmiştir. 12-Türkçe Şiirler: Kasideler, tarih kıtaları, mesneviler, terc-i bend, murabbalar ve gazellerden oluşmaktadır. Müellifin Türkçe şiirlerinde Fuzûlî ve Nevâyî’nin tesiri görünmektedir. Şiirlerini Sebk-i Hindî üslubuyla yazan Te’sîr’in sözleri tekdüze değil, bazı şiirlerinde çok güzel, sade, bediî mazmun ve mefhumlar var, bazı şiirlerindeyse çok yavan, temelsiz, zayıf, girift, karmaşık ve beğenilmeyen mazmunlar bulunmaktadır. Eserde edebî sanatlar, önemsiz, küçük ve yüzeysel meseleler, felsefî ve İrfânî birçok mazmun yer almıştır. Şiirlerinde Nizâmî-i Gencevî’yi Sa’dî i Şîrâzî’den daha muteber bilen Te’sîr’in mesnevilerinde Nizâmî’nin tesiri görünmektedir.

Eser yayımlanmıştır. (Celâlî 1373)

Şairin biyografisi için bk. “Te’sîr-i Tebrîzî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/tesiri-tebrizi