Son devir Osmanlı âlimlerinden Edirne Müftülüğü de yapmış olan Mehmed Fevzî Efendi’nin Türkçe ve manzum olarak kaleme aldığı mevlid. “Fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün” vezniyle yazılmış olan bu mevlid 16 sayfadan ve 174 beyitten ibarettir. Eser 21 beyitlik bir mukaddime ile başlamaktadır. Ardından sırasıyla Nûr-ı Muhammedî’nin yaratılışı ve Hz. Peygamber’in babası Abdullah vasıtasıyla annesi Amine’ye intikali, Amine’nin hamileliği boyunca çeşitli peygamberler tarafından ziyaret edilerek bir peygamber doğuracağının kendisine müjdelenmesi, Hz. Peygamber’in doğumu esnasında meydana gelen mucizeler, bir nât, doğumundan sonra görülen mucizeler ve son olarak 14 beyitlik bir münacâttan oluşmaktadır. Eserin sonuna Arapça ve Farsça birer mevlid duası metni de eklenmiştir. Bölümlerin arasında; Ola bed’ü hatmi her hayrü'l-kelâm Cân ü dilden es-salâtü ve's-selâm beyti tekrarlanır (Uzun 2007: 100).

Müellif ve eser üzerine araştırma yapan Mustafa Uzun, eserin sonunda mevlid duasının yer alması hususuna dayanarak eserin mevlid merasimlerinde okunmak üzere kaleme alınmış olabileceğini ifade etmiştir. Uzun ayrıca, eserin yazımında gerek vezin kullanımı gerekse ihtiva ettiği bazı bölümler bakımından Süleyman Çelebi’nin (ö. 825/1422) mevlidinin örnek alındığını tespit etmiştir (Uzun 2007: 100). Fevzî Efendi, yaşadığı dönemde mevlidin fıkhî hükmü üzerine yapılan tartışmalarda dini ilimler konusundaki yetkinliğini de kullanarak mevlid geleneğini savunmuş, Kudsiyyetü’l-ahbâr’ın mukaddimesinde 4 ila 12. beyitler arasında mevlid okumanın faydalarından bahsetmiştir. Hakan Yekbaş eserin 1298/1880 yılında telif edildiğini tespit etmiştir.

Müellifin biyografisi için bk. "Fevzî, Mehmed". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fevzi-mehmed-mdbir