Budizm'in Mahāyāna mezhebine ait önemli sûtralardan (Budist öğreti kitabı) biri.

Eski Uygurca metin, Sanskritçe Saddharmapundarîka-sûtra, Çincede Miao fa lien hua ching olarak bilinen İngilizceye ‘Sutra of the Lotus of the Wonderful Law’, Eski Türkçeye ‘Vap ḥua ki nom çeçeki atlıġ sudur’, Türkçeye ise ‘Asil Dinin Nilüfer Çiçeği Kitabı’ olarak çevrilen eserin 25. bölümünün tercümesidir. Sanskrit aslının ne zaman ortaya çıktığı bilinmemekle beraber Çinceye ilk tercümesi 266 yılından sonra tamamlandığına göre Sanskrit aslı bu tarihten önce olmalıdır. Eski Uygurcaya tercümesinin ne zaman, kim tarafından nerede yapıldığı bilinmemektedir, ancak Ferruh Ağca’nın ses ve şekil bilgisinden hareketle ortaya koyduğu tarihlendirme ölçütlerine göre (2006: 520) IX.-X. yüzyıllar arasında yazılmış olmalıdır.

Metinde Avalokitesvara (Kuan Şi İm Pusar) adında bir Buda adayının zaman zaman başka canlıların kılığına girerek, dünyadaki diğer canlılara ihtiyaç olduğunda yardımcı olması ve onları zor durumlardan kurtarması soru cevap şeklinde anlatılmaktadır. Yardım isteyen kişilerin Kuan Şi İm Pusar’ın adını anmalarının ve ona imanla bağlanmalarının yeterli olduğu fikrinin işlendiği metinde Kuan Şi İm Pusar’ın özellikleri ve hikmetleri de aralarda aktarılmaya devam etmektedir.

Eserin ana kahramanlarının Sanskritçe ve Eski Uygurca adlandırılmaları sırasıyla şu şekildedir: Akṣayamati (Alkınçsız Kögüzlüg Bodisavat), Avalokitesvara (Kuan Şi İm Pusar), Buddha (Teŋri Burhan). Eserin son bölümünde yardımcı kahraman olarak Dharanimdhara’ya (Yer Tutar Bodisavat) da rastlanır.

Alkınçsız Kögüzlüg Bodisavat, Teŋri Burhan’a biri iki kez olmak üzere toplam üç soru sorar. Bunların birinci ve üçüncüsünde Kuan Şi İm Pusar’ın neden böyle adlandırıldığı; ikincisinde ise Kuan Şi İm Pusar’ın canlılara nasıl yardım ettiği ve dini nasıl öğrettiği sorgulanır.

Eserin ana kahramanı olan ve Eski Uygurcada Kuan Şi İm Pusar, Doğu Asya Budist geleneğinden Çincede Guanyin (Korece Kwanseum; Japonca Kannon) adıyla bilinen Avalokitesvara, bir din adamı olmasının yanı sıra, aynı zamanda kurtarıcı, yol gösterici ve anne figürüdür (Yıldız 2019: 61). Eski Uygurca Kuan Şi İm Pusar sözü Çincede 觀世音菩薩 [guān shì yīn pú sà] şeklindedir. Bazen ikinci kelimesi düşmüş olarak (guān yīn) da kullanılır. Kuan Şi İm Pusar, Şinasi Tekin tarafından, ikinci kelime dikkate alınmadan (Kuan İm Pusar) ‘Ses İşiten İlah’ şeklinde aktarılsa da tam karşılığı ‘dünyayı izleyen ve ses işiten ilah’ şeklinde olmalıdır.

Eserin Eski Uygurca fragmanları Yarğol, Turfan ve Dunhuang’da bulunmuş olup, en eksiksiz el yazması St. Petersburg’dadır ve 224 satır ihtiva etmektedir. Şinasi Tekin, 1960 yılında yayımladığı eserinde A (St. Petersburg), B (Müller) C (Mainz 733) ve D (Mainz 289) şeklinde adlandırılan dört nüshasının bulunduğunu kaydetmekte ve eserinde C ve D nüshalarıyla karşılaştırmaları dipnotlarda göstermekteyse de; Ceyda Özcan’ın çalışmasında (2014: 8) bu nüshalardan C ve D’nin bugün için kayıp olduğuna dikkat çekilmektedir.

Mahâyâna Budizmi'ne ait bu önemli eser üzerinde W. Radloff, F. W. K. Müller, Ş. Tekin ve C. Özcan’ın çalışmaları bulunmaktadır.