Türkolog, tarihçi, eğitimci ve devlet adamı Necip Asım Yazıksız (ö. 1935)’ın kitap üzerine yazmış olduğu eseri. Son dönem Osmanlı aydınlarından Türkçülüğüyle bilinen Necip Asım, askerî okullarda okumuş ama daha çok Türkoloji alanında çalışmıştır. Hatta Dârülfünûn’daki Türkolojinin kurucusu sayılmaktadır. İslâmiyet öncesi ve sonrası Türk dili ve tarihi alanında çok sayıda önemli çalışması olmasına rağmen bunlar arasında en bilineni, Hîbetü’l-Hakâyık adıyla neşrettiği Edip Ahmet Yüknekî’nin Atabetü’l-hakâyık’ıdır. Dil bilgisi, sözlük, tarih ve metin neşri gibi birçok alanda telif ve tercüme eserleri bulunsa da Necip Asım’ın Kitap adlı eseri, kitabın kendisini çeşitli açılarda ele alan alanındaki -hâlen- nâdir çalışmalardan biridir.

Necip Asım, Kitap adlı eserinde kitabın tarihçesinden; yazının ve alfabenin icadı, gelişimi ve türlerinden; kâğıt, papirus, kalem, kalemtraş gibi yazı yazmakta kullanılan eşyalardan; yazma ve basma eserlerden; hat ve hattatlardan; kitap isimlerinden; kitapseverlerden; kitaplara yazılan ithaflardan; Türkiye ve dünyadaki kütüphanelerden, kütüphanelerdeki kitap sayılarından; okuma ve okutma geleneğinden; kütüphanecilikten; kitap listeleri (fihrist) oluşturma geleneğinden; yazar ve yazarlık, yayıncı, yayıncılık ve matbaacılık ile müstensihlerden; tefe’ül (kitap falcılığı)’den; kitapların yasaklanması, çeşitli nedenlerle yakılması veya tahrip edilmesinden; kitap tercümesinden; kapsamlı kitapların özetlenip kısaltılarak yeniden düzenlenmesi (ihtisâr-ı kütüp)'nden; genel halk kitleleri tarafından okunabilecek (popüler) kitaplardan; grafoloji (el yazısından karakter tespiti)’den; genellikle yazma eserlerde görünen imza, mühür ve bunların özellikleri ile kitaplarının nasıl sonlandırıldığı gibi öznesi kitap olan hemen her konudan söz etmiştir. Bu konulara genellikle tarihî çerçeveden bakmış, konunun tarihî gelişimini özetledikten sonra bunların güncel durumları hakkında da bilgi vermiştir. Ele aldığı her konuya evrensel bir yaklaşımla yaklaşmış, dil, kültür, coğrafya, din gibi herhangi bir sınırlamaya gitmemiştir. Batılı ve Osmanlı kaynaklarından faydalanmıştır. Eserin en özgün yönü konusu, konuyu ele alış yöntemi ve kapsamıdır.

1311/1893 yılında neşredilen eser, yıllarca insanların dikkatini çekmemiş, üzerinde herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Neşrinin yüzüncü yılında  Türker Acaroğlu (1993) tarafından ilk kez yeni Türk alfabesine aktarılmıştır. Ancak okuma ve anlama yanlışları yüzünden bu yayın eleştirilmiştir. Bu yayından yaklaşık yirmi yıl sonra (2012) Necip Asım’ın Kitap adlı bu eseri, Ali Yıldız tarafından sadeleştirilmeden fakat bilinmeyen kelimelerin anlamlarının dipnot olarak verilmesiyle yeniden yeni Türk harflerine aktarılmıştır. Eserin sonuna açıklamalı notlar ve indeks de eklenmiştir.