Ashâb-ı-Kehf kıssasını anlatan ancak müellifi veya müstensihi bilinmeyen manzum eser. 926 beyitten oluşan eserin adı Kıssa-i Ashâb-ı-Kehf olup mesnevi nazım şekli ve aruzun "mefâ''ilün mefâ''ilün fe'ûlün" ve "fâ'ilâün fâ'ilâün fâ'ilün" kalıpları ile kaleme alınmıştır. Eldeki tek yazma nüshanın 924, 925, 926 beyitlerinde eserin 1182/1768-69 yılında nazmedildiği ile ilgili bir bilgi yer almaktadır. Eserin dil özellikleri göz önüne alındığında verilen bu tarihin te’lif tarihi olmasının mümkün olmadığı, bu tarihin ancak istinsah tarihi olabileceği anlaşılmaktadır. Eserde kullanılan birçok kelime ve dil özellikleri Ashâb-ı Kehf’in bu nüshasının Eski Anadolu Türkçesi dönemi eseri olduğunu göstermektedir. Bütün bunlardan anlaşıldığı kadarıyla yazma en geç XV. asırda kaleme alınmış olmalıdır.

926 beyitten oluşan ve başlık kısımları Farsça olan eserin 802 beyti Ashab-ı Kehf kıssasına ayrılmıştır. Eser konusunu Kur’an-ı Kerim’deki Kehf Suresi'nden almıştır. Türk halkı arasında “Yedi Uyurlar” olarak da adlandırılan bu kıssada geçen hadiseler Hz. İsa gelmeden önce ve Musevîliğin yeryüzünde tek ilâhî din olarak bilindiği, hüküm sürdüğü zamanda başlamıştır. Yemlihâ, kardeşlerine, Hükümdar Takyanus’a Tanrı olarak inanmalarını öğütlemektedir.

"Der Sebeb-i Te’lîf-i Kitâb" başlığı altında müellif veya müstensih Ashâb-ı Kehf kıssasının diğer hikâyeler gibi yalan ve uydurma olmadığını, bu hususta Kur’ân’ın temel teşkil ettiğini hatırlatmaktadır. Ayrıca eserin müellifi yeryüzünde kendi zamanına kadar birçok Ashâb- Kehf Kıssası yazıldığını, bunların tamamen mensur olduğunu, kıssayı kimsenin nazmen kaleme almadığını, nazm etmiş olsalar bile kendisinin böyle bir eseri görmediğini, gören ve duyan kişiye de rastlamadığını söylemekte ve bundan dolayı te’lif ettiğini bildirmektedir.

Kıssa-i Ashâb-ı-Kehf'in tespit edilebilen 34 varaklık tek nüshası Konya Büyükşehir Belediyesi A. Rasih İzzet Koyunoğlu Şehir Müze ve Kütüphanesi 13721 numarada kayıtlıdır. Eserin müellifi veya müstensihi hakkında yazmada herhangi bir kayıt yer almamaktadır. Eserin müellifi veya müstensihi hakkında yazmada herhangi bir kayıt yer almamaktadır. Eser, Orhan Yavuz ve Mevlüt Gülmez tarafından yayınlanmıştır (2015).