Halvetiliğin bir kolu olan gülşenîliğin kurucusu olan İbrahim Gülşenî’nin (ö. 940/1534) yaradılışın başlangıcı ve sonu, varlık, hakikat gibi kelam ilminin temel meseleleriyle ilgili sufiyane yorumlarını içeren kısa mesnevisi. Aruz vezninin "Mef'ûlü mefâ'îlü fe'ûlün" kalıbıyla kaleme alınan Kıdem-nâme, 246 beyitten oluşmaktadır. Eski Anadolu Türkçesi dil hususiyetlerini taşıyan eserde kullanılan Arapça ve Farsça kelime sayısı oldukça azdır.

Kıdem, “Allah’ın varlığının başlangıcı bulunmaması ve başkasına ihtiyaç duymaksızın mevcut olması” diye tanımlanır. Bu anlamda Kıdem-nâme, ezeli ve ebedi olan Allah’ın bekâ âleminin tek hâkimi olduğu, Hz. Âdem’in şahsında âdemoğlunun Allah tarafından yaratılış mevzuu, kâinatın var olma sebebi, insanoğlunun yaratıcıya karşı olan vazifeleri, ölüm ve haşir gibi konuların işlendiği bir eserdir. Eserde, vahdet-i vücûd nazariyesinin önemli bir yer tuttuğunu da söylemek gerekir. Kıdem-nâme’de başta kıdem ve hudûs olmak üzere a‘yân-ı sâbite, haşir, varlık, mebde’ ve me’âd, vahdet, kesret, tecelli ve vücûdla mevcûdun ayniyeti gibi tasavvuf düşüncesinin önemli konularında yorum ve değerlendirmeler yapılırken nasihatlere de yer verilmesi, muhtemelen tasavvuf alt yapısı olan tarikat mensuplarına ders verme amacı güdülerek kaleme alındığını göstermektedir (Çalka 2017: 126-127).

Kıdem-nâme’nin tespit edilebilen üç nüshası bulunmaktadır. Eserin bu üç nüshasının edisyon-kritik metoduyla transkripsiyonlu metin neşri, Mehmet Sait Çalka tarafından yapılmıştır (2017).

Şairin biyografisi için bk. “İbrahim Gülşenî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ibrahim-gulseni