Gülşehrî’nin, Ahi Evran’ın (d. ? - ö. ?) keramet ve menkıbelerini anlatan manzum eseri. Eserin bugün nerede olduğunu bilmediğimiz tek nüshası, Franz Taechner (1930: 1)’in bildirdiğine göre G. Jacob’un elinde bulunan Yahyâ b. Halîl Fütüvvetnâmesi’nin bulunduğu el yazmasının 65a-71a sayfaları arasında yer almaktadır. Eserin ne zaman yazıldığı bilinmemekle birlikte Feleknâme’den bahsettiği (159. beyit) hâlde diğer eseri Mantıku’t-Tayr’ı anmamasına bakılarak Kerâmât-ı Ahi Evran’ın ikinci eseri olduğu ve iki eserin yazıldığı 701/1301-02 ile 717/1317-18 tarihleri arasında bir zamanda kaleme aldığı kabul edilebilir.

Eser, mesnevi nazım şekliyle ve aruzun fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün kalıbıyla yazılmış olup 167 beyitten oluşmaktadır. Şair, Besmelenin de bulunduğu tek beyitlik tevhitle başlayan eserde altı beyit tutarındaki na'ttan sonra “Mustafâ’nun zikrini gözedelüm / Ahi Evran cânın şâd idelüm” beytiyle kasidelerdeki girizgâh bölümü gibi na'ttan Ahi Evran övgüsü ve anlatılarına geçer. Sonraki beyitlerde Ahi Evran’ın vasıflarından, bilgisinden, çok sayıda bağlısı bulunduğundan, cömertliğinden, aynı günde beş vakit namazı Kudüs’te, Şam’da, Medine’de, Kâbe’de ve kendi şehrinde kılması gibi türlü kerametlerinden söz eder. Ardından Ahi Evran’ın ölümüne geçen Gülşehrî, onun ölümü üzerine herkesin büyük bir mateme büründüğüne değinir. İstediğinde karaları denizlere sürükleyen, neye yürü dese yürüten, deniz üstünde yürüyebilen, göklerin sırlarına vâkıf bir kimse olarak anlattığı Ahi Evran’ın en büyük kerametinin ise “kerem”i olduğunu söyler. Eserin devamında da Ahi Evran’ın cömertliğinden, cömertliğin öneminden ve bazı fütüvvet ilke ve esaslarından bahseder. Gülşehrî’nin, 50 yıl hizmet ettiğini söylediği (75 ve 117. beyitler) şeyhi Ahi Evran’ın 93 yıl ömür sürdüğünü kaydetmesi, hayatlarına dair bilgilerimizin çok sınırlı olduğu hem Gülşehrî hem de Ahi Evran’ın biyografilerine dair kayda değer notlardır. Eser yedi beyit tutarındaki münacat ve dua ile sona erer.

Başta A. Sırrı Levend olmak üzere (1957: 12-15) kimi araştırmacılar Kerâmât-ı Ahi Evran’ın Gülşehrî’ye ait oluşuna şüpheyle yaklaşmışlardır. M. Fatih Köksal’ın bu hususta ifade edilen bütün şüphe ve itirazlar ile bunlara dair değerlendirmeleri içeren makalesine göre (2016: 23-29) eserin Gülşehrî’ye ait olmaması için makul hiçbir gerekçe yoktur. Dili, Mantıku’t-Tayr’la benzeşen ifade tarzı, her ikisinin de aynı dönemde Kırşehir’de yaşamış kimseler olması gibi hususlar göz önüne alındığında eserin Gülşehrî’ye aidiyeti hususunda şüpheye mahal olmadığı açıktır.

Kerâmât-ı Ahi Evran'ı ilk defa, eseri tespit eden Taeschner yayımlamıştır (1930). Türkiye’de popüler bazı neşirleri de mevcut olan bu mesnevinin son ilmî neşrini ise Ahmet Kartal yapmıştır (2009).

Gülşehrî’nin biyografisi için bk. “Gülşehrî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/gulsehri