Kastamonulu Hocazâde Mehmed b. Ali Senâî b. Ebîbekr b. Abdülbâkî (d. ?/?-ö. ?/?) tarafından Bûsîrî’nin (ö. 696/1297?) Kasîde-i Bürde’si için kaleme alınan mensur Türkçe şerh. 1313/1896 yılında tamamlanan bu eser, muhtasar bir şerh olup düzenleniş açısından benzerlerinden farklılık arz etmektedir. Eser, nesih hatla ve kaynak beyitler harekeli olacak şekilde yazılmıştır. Orijinal beyitler müstakil cetvel içerisinde sayfanın ortasına ve her sayfada üç beyit hâlinde; şerhler ise derkenara, yine her bir şerh müstakil cetvel içerisinde yazılmıştır. Cetvellerin dışında, cetvelle aynı hizada ve tek satır hâlinde bazı Bürde şerhlerinden alıntılar yer almaktadır.

Şerhin 57. sayfasında Kasîde-i Bürde’nin manasını bilmenin şart olduğu, bu sebeple kaynak beyte bitişik vaziyette Türkçe anlamın yazıldığı, kenarlara Şeyhzâde Muhyiddîn’den ve Harputî Ömer Naʻîmî Efendi’den muhtasar mananın alındığı, irabının da âcizane kendisi tarafından kaydedildiği belirtilmektedir. Diğer bir şekilde ifade edilecek olursa kaynak beyitte numara sırasına göre rakamlarla işaretlenen kelimelerin satır altında Türkçe karşılıkları verilmiş, derkenar ikiye bölünerek dış tarafta cetvel içerisinde Şeyhzâde şerhinden, iç tarafta yine cetvel içerisinde Harputî şerhinden -müelliflerinin isimleri belirtilmek suretiyle- alıntılar yapılmıştır. Bu şekliyle eserin çeşitli şerhlerden alıntılar yapılarak hazırlandığı ve müellifin sadece satır altlarına kelime anlamlarını yazdığı söylenebilir. Dolayısıyla bu eser Türkçe bir şerhten ziyade Şeyhzâde ve Harpûtî'nin yazdığı Arapça şerhlerin bir özeti mahiyetindedir. Müellifin açıklamalarını sade bir Türkçeyle kaleme aldığı söylenebilir. Yer yer de parlamak, şimşek çakmak anlamına gelen "yalabımak" gibi günümüzde halk ağzında ya da sözlüklerde kendine yer bulan Türkçe kelimeleri kullandığı görülmektedir. 58. sayfada eserin Hafız Ahmed Tahir el-Konevî tarafından 1315/1898 yılının Rebiülevvel ayında tashih edildiğine dair bir bilgi mevcuttur.