Osmanlı şeyhülislâmı ve tarihçisi Kemâlpaşa-zâde tarafından Bûsîrî’nin (ö. 1297?) Kasîde-i Bürde’sine yapılan Türkçe manzum tercüme. Tercüme; remel bahrinde fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün  vezniyle yazılmıştır. Kaside nazım şekliyle yapılan tercüme 160 beyitten oluşmaktadır.

İbn Kemâl, Bûsîrî’nin metniyle aynı şekilde tercümesini “mim” kafiyeli olarak yazmıştır. “Mim” harfiyle birden çok kâfiye kelimesi bulma zorluğu sebebiyle, çoğu manzum Bürde tercümesinde de görüldüğü gibi, kaynak metindeki kâfiye kelimeleri yer yer tercümede aynen kullanılmıştır. Eser üzerine dikkatli bir çalışma yapan Saraç, bu sebeple tercümenin Arapça kelime haznesine sahip olmadan anlaşılmasının güç olduğunu ifade etmektedir. Ayrıca asıl metinle aynı kafiyelerin kullanılmasına sebep olarak, teberrük gayesinin de düşünülebileceğini söyler (Saraç 1995: 80).

Kemal Paşazâde’nin birebir tercüme yapmak yerine beytin anlamını ana hatlarıyla vermeye gayret ettiği söylenebilir. Kaynak metinden uzaklaşmadan, şiirin imkanları ölçüsünde serbest bir usulle tercümesini meydana getirmiştir. İbn Kemâl’in Arapça ve Farsça terkiplerle örülü tercümesinde, bilinen ilk manzum Bürde tercümesini yazan Abdurrahim Karahisârî’nin eserindeki sadelik görülmez. Yazma eser kütüphanelerinde birçok nüshası bulunan tercümenin özellikle “Bürde mecmuası” şeklinde nitelendirebileceğimiz birçok yazmada bulunan manzum tercümeler arasında mutlaka yer alması, devrinde ve sonrasında sevilerek okunduğunu göstermektedir (Örnek için bk. Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi. Aşir Efendi 301).

Metin, M. A. Yekta Saraç tarafından makale olarak (1994) ve İbn Kemâl’in farklı eserlerinin de yer aldığı bir çalışmada (1995) yayımlanmıştır. Ayrıca Yusuf Turan Günaydın tarafından eser üzerine bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (1995).

Şairin biyografisi için bk. “İbn Kemâl, Kemâlpaşa-zâde”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ibn-kemal