İbrahim bin Şehriyar Irâkî’nin tasavvufi terimlerden oluşan eseri. Mutasavvıflar arasında çok sık kullanılan aşkla ilgili 301 terimin yer aldığı eser üç bölümden oluşmaktadır: İlk bölümde mâşukun isimleri, ikinci bölümde âşık ve mâşuk arasında kullanılan isimler, üçüncü bölümde âşık ve mâşukun hâlleri ile ilgili terimler yer almıştır. Eserde ârzû, âstân, âşnâyî, ‘ışk, bâm, bîgânegî, cânân, cânî, cefâ, celâl, cemâl, ceng, cevr, çeşm, çeşm-i âhuvâne, çeşm-i humâr, çeşm-i mest, dîde, dûstî, destgâh, dil-ber, dil-dâr, diyeh, durr, ebrû, emîrî, ferk, ferîb, gîsû, gâret, gam-hârî, gam-gusâr, hâne, heşm, iştiyâk, kâmet, kîn, kûy, kad-i râst,kemân-ebrû, likâ, lutf, mûy, matlûb, mahalle, mahbûb, mekr, melâhat, mestûrî, meyl, mihribân, muje, muhib, nâz, nikâb, pîç-i zulf, pîr, pîşânî, perde, hicâb, husn, ser, ser-keşî, sırr, sultânî, sulh, şîve, şehr, şekl, şemâyîl, şengî, şevk, tâb-i zulf, tâk-ebrû, tâlib, târâc, tâhten, târâc, tîr-i muje, teberrî, tekebbur, teşnegî, tevârî, tundî, tuvânâyî, tuvângerî, türk-tâz, ustuvâr, vefâ, yâr, zuhur, zulf, ‘akl, âb-i revân, âmeden, bâde, bârân, bâzû, bîrûn, bûy, bedel kerden, behâr, benefşe, ber hâsten, ber-i çûn sîm, beyâbân, bi’set, bostân, bunâ-gûş, but, câm, cûybâr, cur’a, çâh-i zenah, çehre, çehre-i gûl-gûn, çelîpâ, çeşm-i nergis, çeşm-i şehlâ, çeşm-i terek, dûş, dehân, dehân-i kûçek, der bâhten, derûn, dest, dest zeden, deyr, durr-i suhen, ebr, enguşt, evbâşî, fehm, furûhten, girev kerden gul, gulzâr, gabûkî, gamze, hâl-i siyâh… gibi terimler yer almıştır. Istılâhât-ı Sûfiyye üzerine Ceylan Mollamehmetoğlu tarafından 2014 yılında yüksek lisans tezi hazırlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Mağribî (Irakî), İbrahim Bin Şehriyar”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/magribi-iraki-ibrahim-bin-sehriyar