Halit Ziya Uşaklıgil'in insan yüzündeki organları ve bunların kişiliğin okunmasında üstlendiği görevleri incelediği eser. Yazar, insan yüzünün dış görünüşünden yola çıkarak bir kişilik okumasına girişir. Ayrıca dürüst, cesaretli, soylu(asil), ciddi, metanetli, gururlu, hiddetli, cimri ve kıskanç olan kişilerin yüzlerindeki fiziki özellikleri de belirtir.

Klasik Türk edebiyatındaki "kıyafetnâme"leri akla getiren kitapta Uşaklıgil, yaptığı yüz okumalarını Sokrates, Hipokrat, Aristotales, Marcus Aurelius, Monteigne, Erzurumlu İbrahim Hakkı, Francis Bacon, Johan Kaspar Lavater ve François Fenelon gibi birçok isme atıfta bulunarak ispat etmeye çalışır. Yüzdeki alın, göz, kaş, burun, ağız, diş, çene, yanak, kulak ve saç gibi organların insan ruhunu/kişiliğini açıklamada yarattıkları anlamların ardına düşen Uşaklıgil, bu organların kendilerine has dilleriyle konuştuklarını iddia eder. Bu nedenle sırasıyla yüzdeki organların şekilleriyle delalet ettikleri durumları sayar. Ayrıca tebessüm ve sadâ-ses de yazar için kişilik çözümlemesine yardım edecek diğer unsurlardır. Bütün bunların ötesinde sima ilminden kesin sonuçlar beklemenin doğru olmadığını söyleyen Halit Ziya, bu uğraşın sadece insan çehresindeki işaretlerin kapı araladığı anlamları çözme çabası olduğunu düşünür.

Kitabın "Sakınmak Gereken Bazı Alâmetler" başlıklı son bölümünde ise kaçınılması/uzak durulması elzem olan bazı insanların yüzlerinin dış görünüşünü tarif eder. 

Halit Ziya Uşaklıgil'in biyografisi için bk. "Halit Ziya Uşaklıgil". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/usakligil-halit-ziya