Ahmet Rasim’in toplumun ahlaki değerlerini yok sayan bir kadının evli ve çocuk sahibi olmasına rağmen ilk aşkıyla yaşadığı yasak ilişki sonucu düştüğü kötü durumu anlattığı roman. Konusu itibariyle Tanzimat eserlerinde de sıkça görülen ve tartışılan roman, kadın okurlara ders verir nitelikte olmalı veya kadınlar roman okumamalı görüşlerini de barındırır. Roman, Mekteb-i Sanayi Matbaasında 1890 yılında basılır. Gençlik çağlarında aşk yaşayan Nadire ve Nedim yıllar sonra yeniden karşılaşır. Arzularının peşinde koşan, değişken ve vefasız olan Nedim, Nadire’yi kendine çekmek ister. Bir bohçacı kadını Nadire’ye göndererek ona gizli tutkularını açar. Nedim’in bu emeline uyan Nadire eşi ve çocuğunu hiç düşünmez. Bu düşüncesizliği Nadire’yi kötü yola düşürürken eşinin de intihar etmesine sebep olur. Dolayısıyla Nadire’nin çocuğu öksüz kalır.

Romanda Ahmet Rasim’in yer yer olay örgüsüne müdahale edercesine kahramanlarına seslenmesi ve onların gelecekleri hakkında okura bilgi vermesi Ahmet Midhat Efendi’yi anımsatır. Romanda olay örgüsü ilerlerken yazar da arka planı oluşturan İstanbul mekanlarını tasvir eder. Şehir Mektupları yazarı İstanbul’un semtlerinden, eğlence yerlerinden ve ulaşım araçlarından bahsederek toplumsal mekanların yanında toplumsal hayatı da okura aktarır. Ahmet Rasim romanda, Nadire’yi kötü örnek vasfıyla sunarak devrin kadınına toplumsal rolü olan iyi bir eş ve anne olmanın güzelliğini hatırlatır. Esere dair muhtelif çalışmalar yapılmıştır (Daşçıoğlu 2020, Doğru 2003).

Ahmet Rasim'in biyografisi için bk. "Ahmet Rasim". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmet-rasim