Güvâhî tarafından mesnevi nazım şekliyle kaleme alınan nasihat-nâme. Bazı kaynaklarda 396 beyitten müteşekkil olduğu söylense de eldeki yedi yazma nüsha incelendiğinde 321 beyitten oluştuğu görülmektedir. Eserin ilk üç beyitlik kısmında aruzun mefâ‘lün mefâ‘lün mefâ‘lün mefâ‘lün kalıbı, kalan bölümünde ise mefâ‘ilün mefâ‘ilün fe‘ûlün kalıbı tercih edilmiştir. Eserin dili dönemine göre oldukça sadedir.

İbret-nâme'de eldeki nüshalara göre 2 münacat, bir bahariye, beş hikâye; üçü el-mev‘iza dördüncüsü tenbih-i hakikî başlığını taşıyan dört nasihat ile beşaret (müjde) başlıklı üç bölüm yer almaktadır. Bunların sıralaması ve beyit sayısı şöyledir: Münacat 3 beyit, bahariye 68 beyit, hikâyet 29 beyit, el-mev’iza 42 beyit, hikâyet 5 beyit, hikâyet 5 beyit, hikâyet 14 beyit, el-Mev’iza 14 beyit, hikâyet 34 beyit, el-mev’iza 5 beyit, beşaret-i evvel 14 beyit, beşâret-i sânî 13 beyit, beşâret-i sâlis 27 beyit, tenbîh-i hakîkî 28 beyit, münâcât 20 beyit.

Güvâhî, eserinde dünya hayatının fani olduğunu, ne kadar uzun yaşarsa yaşasın sonunda insanın bu dünyadan göç edeceğini bu sebeple ahiret için hazırlık yapması gerektiği düşüncesini işlemiştir. Bunu yaparken temsili hikâyelerden istifade etmiş, hikâyelerin ardından okuyucuya vermek istediği nasihatleri dile getirmiştir.

İbret-nâme üzerine Mehmet Hengirmen tarafından yapılmış bir çalışma bulunmaktadır (1977).

Şairin biyografisi için bk. "Güvâhî, Mehmed". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/guvahi-mehmed