Ömer Fuâdî Efendi’nin fenâ, bekâ, hayât, mevt, tevhîd vd. konulardan bahsettiği, Risâle-i Hayâtiyye, Hayâtiyye adlarıyla bilinen eseri. Fuâdî’ye Bakara suresinin 243. ayetinin (Sayıca binleri buldukları halde ölüm korkusuyla yurtlarından çıkanları görmedin mi? Bunun üzerine Allah onlara “Ölün!” dedi. Sonra kendilerine hayat verdi. Şüphesiz Allah’ın insanlar üzerinde büyük lütufları vardır; ama insanların çoğu şükretmezler.) tenâsühle olan ilgisi sorulmuş ve o da bu ayetin tenâsühle değil tevhidle alakasını ortaya koymak için bu risaleyi kaleme almıştır. Arapça olarak mensur şekilde yazılan bu eserde Fuâdî, İmam-ı Kâşânî’nin bu ayetle ilgili açıklamalarını naklederek konuyu ele alır. Müellif risalede; fenâ, fenâ-yı hakikî, bekâ, bekâ-yı hakikî, mevt, hayât, mevt-i tabiî, mevt-i iradî, tenâsüh gibi konulara değinmekte; “küntü kenz” hadisini konuyla ilişkilendirip tevhide erişebilmek için dervişlere yol göstermektedir (Demirel 2018: 75).

Risalenin bilinen tek nüshası, Süleymaniye Kütüphanesi Hacı Mahmut Efendi Bölümü 2287 numarada bulunan yazmanın 245b-248b varakları arasındadır.

Fuâdî'nin biyografisi için bk. “Fuâdî, Ömer”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fuadi-omer