Mehmed Tahir’in çeşitli kıssalardan oluşan ve fıkra mahiyeti taşıyan eseri. Eser, 1307 yılında kapak sayfasındaki “Her kıssadan bir hisse alır âkiller” sloganıyla Âlem Matbaası tarafından basılmıştır. Yazar “ifade-i merâm” kısmında bu eserin Latîfe, Garîbe ve Acîbe isimli eserlerinden sonra aynı içerikteki dördüncü ve son eseri olduğu bilgisini vermiştir. Bu kısımda genel olarak eserin yüzlerde tebessüm bıraktırması hedefiyle yazıldığından söz eden yazar, okurundan kendisi için de hayır duası talep eder. (Mehmed Tahir 1307: 2-3)

Bu eserde sırasıyla Çulhanın Biri, Bir Arslan ile Bir Tilki, Diyojen, Bir İngiliz, Fakirin Biri, Bir Karı ile Tavuğu, Bir Esrarkeş, Münâza’acı Bir Adam, Meraklı Bir Adam, Bir Arap, Tufeylînin Biri, İki Kişi, Arbedeci Bir Adam, Bir Güvercin, Bir Nekre, Bir Adam, Budala, Karın ile Ayak, Herifin Biri, Zürefâdan Biri, Bir Uşak, Kazlar ile Kırlangıçlar, Uşak ile Efendi, Bir Tabip, Arslan ve Kurt ve Tilki, Harun ile Behlül, Asilzâdegândan Biri, Sokrat, Tiryaki, Bir Hasîs, Kara Kuş, Cuhâ, Hırsız, Bir Madamla Bir Mösyö, Ahmak Bir Adam, Bir Mirasyedi ile Dalkavuk, Ahmak Bir Adam, Hoca Nasreddin, Nedim, Hoca Nasreddin, Ahbap Daveti, Cuhâ, Bir Peder Oğlunu Teehhül Eylemesi, Balayı, Tamahkâr Bir Adam, Bir Köylü isimlerinde kırk altı tane kısa fıkra ile bir Zeyl yer almaktadır. Bu fıkralar, herhangi bir tasnif dâhilinde yazılmamış olup çeşitli konularda ve çeşitli simalarla zengin bir görünüm arz etmektedir.