Abdülvâsî Çelebi'nin Abdülvâsî mahlasıyla kaleme alarak Hz. İbrâhîm'in doğumundan ölümüne kadar tüm hayatını anlattığı eser. Halîl-nâme’nin Kahire Dârü’l-Kütübi’l-Mısriyye (Kütüphâne-i Hidîviyye)’de, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığında ve Afyon Gedik Ahmed Paşa Kütüphanesinde olmak üzere bilinen üç nüshası vardır (Güldaş 1996: V-VI). Kaynaklarda Halîl-nâme, İbrâhîm ü Sârâ ve Dâsitân-ı İbrâhîm Nebî adlarıyla da anılan (Kut 1988: 283) eserin adının Halîl-nâme olduğu yazma nüshalarda açık olarak belirtilmiştir. 

Halîl-nâme'nin kaleme alınma hikâyesi, vezir Bâyezîd Paşa'nın "Veys ü Râmîn" adlı Farsça manzum bir eseri görüp beğenmesi ve bunun Türkçesinin yazılmasını arzulaması ile başlamıştır. Bâyezîd Paşa'nın isteği üzerine Ahmedî tercüme üzerinde beş altı ay çalışmış, fakat ömrü vefa etmediğinden metin yarım kalmıştır. Abdülvâsî Çelebi yarım kalan kısım üzerinde çalışmaya başlamış, ama okunaksız müsveddeyi ve konuyu beğenmediği için vaz geçmiştir. Onun yerine Türkçe telif bir eser yazmaya karar vermiştir (Güldaş 1996: 8, Kocatürk 1964: 201-202). Halîl-nâme, iki defa kaleme alınmıştır. İlki Abdülvâsî Çelebi'nin himayesini gördüğü vezir Bâyezîd Paşa'nın talep ve teşvikiyle padişah I. Mehmed adına telif ettiği İstanbul nüshasıdır. Bu nüshada telif tarihi yer almamaktadır. İkincisi ise aynı koldan gelen ve vezir Bâyezîd Paşa adına yazılan Kahire ve Afyon nüshalarıdır. Bunlarda eserin telif tarihi 817/1414 şeklindedir (Güldaş 1996: 12; Akar 2002: 82). 

Mesnevi nazım şekliyle kaleme alınmış olan Halîl-nâme, 3693 beyitten meydana gelmektedir. Metin temelde aruzun "mefâ'îlün mefâ'îlün fe'ûlün" vezniyle yazılmışsa da metnin sonundaki "Tetimme-i Kelâm ve Hâtime-i Kitâb" başlığını taşıyan bölümde "mef'ûlü fâ'ilâtü mefâ'îlü fâ'ilün" vezni kullanılmıştır. Eser, siyasi kargaşa, savaş ve kültürel faaliyetlerin birlikte yürüdüğü bir dönemde kaleme alınmıştır. Eserin başında  münacaat, na't, peygamberimizin mucizeleri, Çelebi Mehmed ve Bâyezîd Paşa'nın övgüleri ve telif sebebi yer almaktadır. Abdülvâsî Çelebi eserde bir yandan Fetret Devri’ndeki şehzade mücadelelerine yer verirken aynı zamanda dinî eserleri, özellikle tefsirleri ve hadisleri incelemiştir. Manzum bir siyer niteliğindeki  eser, Keşşâf ve benzeri tefsirlerden ve hadis rivayetlerinden derlenerek yazılmıştır. İlme ve âlime büyük değer veren Abdülvâsî Çelebi, eserini çeşitli edebî sanatlarla süslemiş, kuvvetli vurgular ve nükteli ifadelerle çekici hâle getirmiş ve olayları aktarırken tasvirleri canlı tutmaya özen göstermiştir. Şair; eserde ahiret, dünya, kader,  ömür, hayır, mahlukat, düşman, kadın, iyilik, saygı, gambazlık, çalışmak; dua, ecel, tövbe, Kâbe ziyareti gibi sosyal ve dinî pek çok konuya ya bizzat ya da eserin kahramanları aracılığıyla değinmiştir. Eğitici ve öğretici bir amaçla kaleme aldığı mesneviyi, gazel tarzındaki manzumelerle birlikte atasözü niteliğinde beyitlerle, hadis ve ayetlerle desteklemiştir. Metinde mesnevi tarzında kaleme alınmış olan on iki bölüm methiye özelliği taşımaktadır. Kaside tarzındaki son iki bölüm ise hâtime niteliğindedir. Eserin 3044-3608. beyitleri arasında Mi'râc-nâme yer almaktadır. Kelime hazinesi bakımından da oldukça zengin olan Halîl-nâme'de tevhid, münâcât, na't methiye gibi bölümlerde Arapça ve Farsça, tahkiyelerde ise Türkçe kelimeler daha fazla kullanılmıştır (Güldaş 1996: 7-25).

Halîl-nâme kitap olarak yayımlanmıştır (Güldaş 1996).

Şairin biyografisi için bk. "Kadıoğlu/Abdülvâsî, Abdülvâsî Çelebi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kadioglu-abdulvasi-celebi