Cûdî'nin (d. ?/? - ö. ?/?) Şam ile Mekke arasında bulunan hac menzilleri hakkında bilgi veren eseri. Edebî hac seyahatnameleri arasında yer alan Cûdî’nin bu eseri, rehber nitelikli manzum bir metindir. Kaside nazım şekliyle musammat kaside tarzında yazılan 278 beyit tutarındaki bu eserde aruzun “mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün mefâ‘îlün” kalıbı kullanılmıştır. Eserdeki bilgilerden hareketle, seyahatnamenin 1169/1756 tarihinde, 18. şairlerinden Cûdî mahlaslı bir şair tarafından yazıldığı anlaşılmaktadır. Şair,  260. beytinde dua ederken asıl isminin Lokman olduğunu  belirtir. Bu bilgilerden hareketle eserin müellifi Cûdî’nin 18. asır şairlerinden olduğu anlaşılmaktadır. Kaynaklarda 18. asırda hac manzumesi kaleme alan Cûdî mahlaslı bir şaire rastlanılmamıştır. Bu eseri kaleme alan Cûdî’nin biyografik kaynaklarda adı geçen Cûdî'lerden  farklı biri olduğu anlaşılmaktadır. 

Eserin bilinen bir nüshası Süleymaniye Kütüphanesi’nde Hacı Mahmud Efendi 4886/3 numarada kayıtlı bir yazmanın 53b-69b sayfaları arasında yer alır. Bu nüshada, metnin muhtevası hakkında bilgi verecek nitelikte Arapça bir başlık yer almaktadır. Metinde Arapça ve Farsça kelimelere sıklıkla yer verilmiştir. Eserin dili anlaşılır niteliktedir. Cûdî, kasidenin teşbib bölümünde baharın geldiğini, bülbüllerin güllerle ayş u işret ettiğini, bahçede goncaların açılmaya başladığını, menekşenin baharın gelişiyle adeta sarhoş olduğunu anlatır. Müellif, yirmi sekizinci beyitten itibaren hac menzillerini anlatmaya başlar. Cûdî’nin uğradığı hac konakları sırasıyla şu şekildedir: Şâm, Hân-ı Tarhana, Dile, Müzeyrib, Mefrak, Ayn-ı Zerkâ, Belkâ, Kal‘a-i Katran, Tabut Korusu, Unayza Kal‘ası, Maân, Şâm Akabesi, Zâtü’l-hacc, Ka‘-ı Bast (Kazuk Tutmaz), Tebük (Âsi Hurmâsı), Megâyir, Kal‘a-i Haydar, Birke-i ‘Uzmâ, Dâr-ı Hamrâ (Pirinç Ovası), ‘Ulâ, Âbâru’l-ganem, Vâlide Kuyusu, Hediyye Eşmesi, Selâm Kayası, Vâdi’l-kurâ, Medine, Âbâr-ı Ali, Şühedâ Makberesi, Cüdeyde, Bedrü’l-huneyn, Meymûn Ovası, Cuhfe, Kudeyd, ‘Usfân, Vâdî-i Fâtıma, Beytu’llâh, ‘Arafât, Müzdelife, Minâ, Beytu’llâh ve Bathâ’dır. Şair, manzumenin 260. beytinde dua ederken isminin Lokman olduğunu belirtmiştir. Metinde Cûdî mahlası geçmekte ve manzumenin 1756 yılında kaleme alındığına dair bir tarih bulunmaktadır.

Eser, Fatih Koyuncu tarafından neşredilmiştir (2017).