Sa’di-i Şîrâzî'nin (ö.1292) Farsça Gülistan mesnevisinin Sibîcâbî tarafından yapılan ve uyarlama özelliği taşıyan tercümesi.

800/1397-1398 yıllarında tamamlanan eser, Timur’un torunu Muhammed Sultan’a ithaf edilmiştir. Eserin yazarı ile ilgili tezkirelerde herhangi bir bilgi yoktur. Metnin dili, klasik öncesi dönem Çağatay Türkçesidir. Türk edebiyatının ikinci Gülistan tercümesi olması ve Harezm Türkçesinin son, Çağatay Türkçesininse ilk eseri olarak değerlendirilmesi bakımından önemlidir. Dil özellikleri,  tam bir geçiş dönemi metni  olduğunu göstermektedir. Pek çok arkaik kelimenin kullanılması eserin kıymetini artırmaktadır. Eserde verilen öğütler, ders verici hikâyelerle desteklenmiştir.

Eserin bilinen tek nüshası İngiltere’de British Museum Or. 11685 numarada yer almaktadır. 110 varaktan oluşan yazmanın sayfaları baştan ve sondan eksiktir. Kim tarafından, ne zaman ve nerede istinsah edildiği belli değildir. Nestalik hatla harekesiz biçimde yazılmıştır. Metinde yer yer yazım hataları ve tekrarlar mevcuttur. Nemden etkilenen yazmanın bazı kısımları okunamaz durumdadır.

Metin bire bir tercüme değil, bir nevi uyarlama niteliğindedir. Sibîcâbî, eserin Farsça aslına esas itibariyle sadıktır ancak bazı bölümleri kısaltmış bazı yerlerde de metne eklemeler yapmıştır. Eserin aslındaki bölüm sayısı ve dizilişi aynı olmakla birlikte şiirlerin tamamı tercüme edilmemiş, kimi noktalarda ise hikâyelerin sırası değiştirilmiştir. İçerik ve anlam bakımından mensur bölümlerde manzum bölümlere nazaran metnin aslına daha sadık kalınmıştır. Seyf-i Sarâyî’nin Türkçenin ilk Gülistan tercümesi kabul edilen eseri de uyarlama bir tercümedir ve Çağatayca tercümeden yedi yıl kadar önce yazılmıştır. Ancak her iki eser incelendiğinde Sibîcâbî'nin Seyf-i Sarâyî tercümesini muhtemelen hiç görmediği ve ondan etkilenmediği anlaşılmaktadır.

Eseri ilk zikreden Zeki Velidi Togan’dır. Londra ve Tahran’daki Türkçe yazmaları değerlendirdiği çalışmasında metnin kütüphane kayıt numarasını belirterek “Gülistân Sadi’nin Türkçe tercümesi” bilgisini vermiştir (1960: 149). Daha sonra Eckmann eseri tanıtmış, dil özelliklerini incelemiş ve metinden bazı örnekler vermiştir (1968). Eser üzerine en kapsamlı çalışma Mehmet Turgut Berbercan tarafından hazırlanmıştır. Bu çalışma giriş, gramer, metin, notlar, dizin ve tıpkıbasım bölümlerinden oluşmaktadır. Kitabın giriş bölümünde ayrıca Sarâyî ve Sibîcâbî’nin eserleri muhteva bakımından karşılaştırılmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Sibîcâbî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sibicabi