Fıkra antolojisi. Faik Reşat’ın Takvim-i Vekayi’de görevli olduğu sırada hazırladığı ve tespit edilebilen ilk eseri. Mecmua-i Letâif, Zeyl-i Gencine-i Letâif adıyla ikinci baskısı yapılmıştır. Kapakta, eserin muhtevası ile ilgili olarak “Lisan-ı Türkî ve elsine-i ecnebiye üzre muharrer kitap ve resâil ve bazı evrâk-ı matbu”dan fıkra ve hikâyelerin en güzidelerinin seçildiği ifade edilmiştir. Kable'ş-şüru (2, 3) başlığı altında verilen bilgilerden eserin bir dost toplantısının ardından tasarlandığı anlaşılmaktadır. Toplantıda anlatılanları yazmaya karar veren Faik Reşad, kendi ifadesine göre üç dört gün içinde bir iki cilt dolduracak kadar fıkra toplamış, bunları tasnif etmeyi düşünmüş, daha sonra bu fikrinden vazgeçmiştir. Bazı fıkraların başında kısa açıklamalarla kaynak gösterilmiştir. Tercüman-ı Hakikat gazetesinin “Letâif” sütunundan alındığı belirtilen fıkralar (293-339) ve Vezir Karakuşi’ye atfedilen fıkralar (84-92) ayrı başlıklar altında verilmiştir. Yazarın derlediği fıkralar “mim” ile gösterilmiştir. Kitapta Victor Hugo, Şehit Ali Paşa gibi otantik isimlere atfen anlatılan fıkralar da bulunmaktadır. Faik Reşad farklı kaynaklardan alınan metinlerin “şive-i kitabet-i hâzıraya muvafık surette yani biraz açık olarak” yazıldığını açıklar. Yazar bu konuya 1912’de Külliyât-ı Letâif isimli eseriyle tekrar dönmüştür.

Bu eser; Gencine-i Letâif ve Mecmua-i Letâif Zeyl-i Gencine-i Letâif ‘ten daha kapsamlı ve planlıdır.

Derleyenin biyografisi için bk. "Faik Reşad". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/faik-resad