Gelibolulu Za’îfî Mehmed tarafından kaleme alınan gazavatname türündeki mesnevi. Aruzun “mefâ’îlün mefâ’îlün fe’ûlün” vezninde yazılmış olan Gazavât-nâme-i Sultân Murâd’ın son kısmı eksik olduğu için telif tarihi belli değildir; ancak 1446 yılındaki Mora Seferi ile bitmesi ve 1448 yılındaki II. Kosova Zaferi ile ilgili hiçbir kaydın bulunmayışından hareketle 851/1447 yılında telif edildiği tahmin edilmektedir (Sarı 1994: 18). Eserin tek nüshası Afyon İl Halk Kütüphanesi, Gedik Ahmed Paşa bölümünde, 18349 numarayla kayıtlı 337 varaklık bir mecmuanın içinde, 1b-100b sayfaları arasında yer almaktadır. Son kısmındaki eksiklik sebebiyle müstensihinin kim olduğu belli değilse de aynı hatla yazılan ve tek elden çıktığı görülen mecmuadaki diğer eserlerin müstensihi durumundaki Hasan ibn İlyâs en-Nakkâş el-Amasî tarafından istinsah edilmiş olması muhtemeldir (Sarı 1994: 18). 

Gazâvat-ı Sultân Murâd, Ahmedî’nin İskender-nâme'si içerisinde yer alan 364 beyitlik mesnevisi hariç tutulursa, gazavatname türünün Türk edebiyatındaki ilk örneğidir. Kayıp kısımlar hariç 2556 beyitten oluşan eserde besmele, tevhid, na’t, münacat ve medhiye bölümlerinden sonra, bölümlere ayrılmaksızın Sultan II. Murâd’ın seferleri ve zaferleri ile bu seferler sırasında vuku bulan hadiseler anlatılmaktadır. Za’îfî’nin, II. Murâd’ın yakınında bulunması ve onunla seferlere katılmış olması dolayısıyla sözünü ettiği vakaları bizzat gözlemlemiş ve yazmış olması bakımından da eser dikkate değerdir. Metinde Rumca ve Slavca yazılmış beyitler de yer almaktadır (Sarı 1994: 14-15). Mehmet Sarı, Gazâvat-ı Sultân Murâd ile Ârif Alî tarafından bazı manzum parçalar eklenmesiyle yeniden tertiplenmiş olan Dânişmend-nâme arasında 232 beytin ortak olduğunu tespit etmiştir. Ancak söz konusu şairlerden hangisinin diğer eseri gördüğü ve beyit alıntıları yaptığı açık değildir (1994: 16).   

Agâh Sırrı Levend (1956) ve Halil İnalcık ile Mevlûd Oğuz (1978) gazavatnameler üzerine yaptıkları çalışmalarda bu mesneviden söz etmişler, ancak nüshasının bulunmadığını belirtmişlerdir. Âmil Çelebioğlu ise eserin bir nüshasını tespit etmiş ve makaleyle tanıtmıştır (1982). Mehmet Sarı, doktora tezinde metnin ses özelliklerini incelemiş, çevriyazısını yapmış ve sözlüğünü hazırlamıştır (1994).

Şairin biyografisi için bk. “Za'îfî, Mehmed, Gelibolulu Za’îfî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/zaifi-mehmed-gelibolulu-zaifi