Kaynaklarda hayatı hakkında bilgi bulunmayan Merâhî’nin, aruzun fe’ilâtün / fe’ilâtün / fe’ilün vezni ile kaleme aldığı mesnevi. Fetih-nâme-i Sigetvar, 663 beyitten oluşmaktadır. Seferin hazırlık sürecinden başlayarak Zigetvar Kalesi’nin fethine ve daha sonrasında Göle Kalesi’nin alınmasına kadar devam eden tarihî sürecin manzum olarak anlatıldığı eserin tek nüshası Avusturya Milli Kütüphanesi’nde Cod. H.O. 48 demirbaş numarasıyla kayıtlıdır. Bu nüshanın sonundaki “temmet 1110” ibaresi, M. 1698 tarihine denk gelmesi sebebiyle muhtemelen metnin istinsah tarihine işarettir. Konu edinilen olayların tarihî bağlamından ve metnin sonunda II. Selim’e dua edilmesinden, eserin telifinin M. 1566-1574 tarihleri arasına denk geldiği düşünülmektedir (Arslantürk ve Kaçar 2012: XVII).

Merâhî, metninin kompozisyonunda klasik kitap tertibi geleneğine bağlı kalarak tevhit ve naat ile söze başlamış, akabinde padişahın, şehzadenin ve sadrazamın vasıfları ve övgüsüne yer vermiştir. Bu kısmı, kalem medhinde bir girizgâh takip etmekte, ardından bahar tasviri, bahariye türünde bir gazel ve sebeb-i telif gelmekte, esas metinden sonra hatime faslıyla eser sona ermektedir. Başlıkları dışında tamamen manzum olan eserde mesneviden farklı yegâne nazım biçimi, bahariye türünde yazılmış olan gazeldir.

Mülk-i İslâm’a Hak olsun Râbıt /Târîhi avn-i Müzill ü Bâsıt (H. 974) beytiyle fethe tarih düşüren Merâhî’nin Fetihnâme-i Sigetvar’ı, edebî bir metin olmanın yanı sıra tarihî kaynak mahiyetinde de önemi haizdir. Eserde, Zigetvar Seferi kararının alınmasından fethe, padişahın ölümünden şehzadenin tahta geçişine ve akabinde gerçekleşen Göle Fethi sonrasına kadar devam eden süreçte gerçekleşen olayların anlatımıyla sınırlı kalınmamış, sefere katılan askerî zümrelerin özellikleri, ordu düzeni ve harekat planı hakkında da önemli bilgiler verilmiştir. Sefer güzergâhında konaklanan menziller ve geçilen mevkiler ile Sava ve Dırava nehirleri üzerinde inşa edilen köprülere dair ayrıntılar da dikkat çekmektedir (Arslantürk ve Kaçar 2012: XXV).