Hastalıkların nasıl iyileştirileceğini, hangi hastalıkta hangi ilaçların kullanılabileceğini ve ilaçların hazırlanış şekillerini anlatan Eski Uygurca halk hekimliği metinleri.

Bu metinlerden bazıları anatomi ve fizyoloji ile de ilişkilendirilebilir. Söz konusu metinlerde geçen alıntı sözcüklerden anlaşıldığına göre Uygur halk hekimliği Hint halk hekimliğinin tesiri altında kalmıştır. Ancak bu etkinin doğrudan doğruya mı yoksa başka bir Orta Asya halkı aracılığıyla mı olduğu belirsizdir (Tezcan 1978: 311). Arat, el yazmalarından anlaşıldığı kadarıyla Uygurların sadece hastalıkların tıbbî tedavisine eğilimli olduklarına dikkat çeker. Metinlerde sihir tedavisinin olmaması ise ilgi çekicidir (Arat 1932: 401).

Sağlık bilgisi metinlerinde geçen hastalık, ilaç, bitki vb. adlarının Eski Türkçenin söz varlığının araştırılması açısından özel bir önemi vardır. Çünkü bu gibi terim niteliğindeki sözcüklere başka metinlerde rastlanmamaktadır (Tezcan 1978: 312).

Hemen hepsi Budist çevreden kalmış olan Eski Uygurca sağlık metinleri ilk olarak Reşit Rahmet Arat tarafından, "Zur Heilkunde der Uiguren" (1930) ve "Zur Heilkunde der Uiguren II" (1932) adlı yazılarda işlenmiştir. İlk metinde T I D 120 şeklinde kayıtlı olan, 201 satırlık bir yazma neşredilmiştir. Bu yazma diğer metinlerden farklı olarak Uygurların Türk tıbbı çerçevesinde yazdıkları orijinal bir metindir (Batmaz 2013: 33). Metinlerin transkripsiyon, Almanca çeviri, dizin ve açıklamalarının bulunduğu bu iki çalışmada Türk dilinin söz varlığı için ilgi çekici sözcükler tanıklanmaktadır. Ayrıca yine Arat'ın yayımladığı Türkische Turfan Texte VII cildindeki 22 ve 23 numaralı metinler de bu tür sağlık metinlerindendir. Bu çalışmadaki 22 numaralı notun içerisinde de tıp metinleri bulunmaktadır. Aynı serinin sekizinci cildinde de Brahmi harfli Eski Uygurca  I ve M metinleri yine tıpla ilgili metinler içerisinde yer alır. Bunlardan T II S 49 numaralı metnin işlendiği I bölümünde guatrdan bahsedilmektedir. 

Dieter Maue, 1996’da yayımladığı Eski Türkçe Elyazmaları’nın (Alttürkische Handschriften) ilk cildinde Mz. 204, Mz. 192, Mz. 202 şeklinde işaretli tıp metinlerini transkripsiyon, transliterasyon ve çevirilerini vererek incelemiştir. Bu metinler, Hint tıbbına ait Yogaśataka adlı meşhur eserin Uygurca tercümesindendir. Yine F. W. K. Müller’in ‘’Handschriftenreste in Estrangelo Schrift aus Turfan, Chinesisch Türkistan, II. Teil’’ adlı çalışmasında bahsettiği Süryani harfli Uygurca tıp metni, Mehmet Ölmez tarafından incelenmiş ve yayımlanmıştır: Mehmet Ölmez, "Süryani harfli Eski Uygurca bir tıp metni", 3. Uluslararası Türk Dil Kurultayı, 1996, Ankara. Osman Fikri Sertkaya tarafından 1996 yılında sunulan "Göz Hastalıkları Üzerine Eski Uygurca Bir Sutradan Parçalar" adlı bildiri de bu minvalde yapılan yayınlardandır. Peter Zieme, 1999'da "Einige neue medizinische Textfragmente der alten Uiguren" adlı makalesinde yeni tespit edilen 6 Uygurca tıp metninin transliterasyon, transkripsiyon ve çevirilerini yapmıştır. Dieter Maue'nin, "An Uigur Version of Vāgbhata’s Astāngahrdayasamhitā" adlı makalesinde de Eski Uygurca yazılmış 10 adet tıp metnini incelenmiştir (Batmaz 2013: 34-35). Son olarak Türkiye'de  Eski Türk tıbbı ve Eski Uygurca tıp terimleri üzerine tez çalışmaları, sırasıyla  Mahmut Gürgan (2010) ve Macidegül Batmaz (2013) tarafından yapılmıştır.