Fütûhî’nin Kânûnî Sultan Süleyman (ö. 1566)’ın 1526 tarihli Macaristan Seferi’ni anlattığı eseri. Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun “mefâʻîlün mefâʻîlün feʻûlün” kalıbıyla kaleme alınan eser, 1200 beyit civarındadır.  Fütûhî; tevhid, naat ve dört halifeyi konu alan naatlar ve münacattan sonra sebeb-i telif bölümüne geçer. Şair bu bölümde, eserini yazma sebebi olarak bir seher vakti mahzun bir şekilde yatarken bir sesin kulağına gelip ömrünün gelip geçmesine rağmen bir eserinin olmadığını fısıldamasını gösterir. Ardından asıl konuya geçerek devrin padişahı Kanuni Sultan Süleyman’ın övgüsünde bulunduktan sonra 36 beyitlik bir kasideyle padişahın övgüsünü bitirip Macaristan seferini anlatmaya başlar. Ordunun savaş hazırlıkları, Macar tarafına yapılan sefer, Osmanlı ordusunun ihtişamı, sefer esnasında tesadüf edilen kaleler ve bunların fethedilişi canlı tasvirlerle anlatılır. Hatime bölümünde şairlik itibarıyla kendisini Şeyhî’yle kıyaslayan Fütûhî, yazmış olduğu bu eseri, eğer Şeyhî görmüş olsaydı kendisine mürit olacağını iddia ettikten sonra Hz. Peygamber’in gazayla ilgili birkaç hadisini nazmen açıklayarak eserini bitirir.

Enisü’l-Guzât’ın biri Süleymaniye Kütüphanesinde diğeri Milli Kütüphanede iki nüshası bulunmaktadır. Süleymaniye nüshasından hareketle eser üzerinde Meltem Aydemir tarafından yüksek lisans tez çalışması yapılmıştır (Aydemir 2006).

Şairin biyografisi için bk. “Fütûhî, Hüseyin Çelebi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/futuhi-huseyin-celebi