Müellifin, Ebû Muhammed el-Begavî’nin (ö. 516/1122) Kitâbu’l-Mesâbîh’inden dercettiği faziletli amellere ve ahlâka dair eseri. Kırk hadis şerhlerinin, II/VIII. asrın ikinci yarısından itibaren ortaya çıktığı söylenebilir. Yazarının kendisinde davranışa dönüştürmeyi hedeflediği ahlâk ve amellere dair kırk veya daha fazla rivâyeti farklı metotlarla bir araya getirmeleriyle oluşmaktadır. Böylece Hz. Peygamber’in şefâatine nâil olmak, okuyanların duâsını alıp sevap kazanmak, Müslümanların bilmesinde fayda umdukları konuları bu yolla halka ulaştırmak gibi bir gayeye de matuftur.

Çerhî, metni esas alan bir metot uygulamış, hadislerin isnâd zincirlerini vermemiştir. Bu durum, hadislerin uygulamaya yönelik kısmıyla ilgilenmenin bir tezâhürü şeklinde de değerlendirilebilir. Bazı hadisleri Arapça şerh etmiş, ahlâk ve tasavvufla ilgili yorumlarda bulunmuştur.

Eserin bir nüshası, Süleymaniye Kütüphanesi Tırnovalı Bölümü 1858 numarada bulunmaktadır. Eser, ta’lik hattıyla 971/1563’de istinsâh edilmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Yakub Çerhi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yakub-cerhi