Sa’dî mahlaslı şair Îsâ-zâde Seyyid Mehmed Sa’deddîn Efendi’nin gençliğinde yazdığı şiirlerden meydana gelen eseri. Dîvânçe’nin başındaki üç varakta Sa’dî’nin hayatı hakkında Suud Yavsı’nın verdiği bilgiler, ardından sırasıyla “22 gazel, 1 nazm, 3 şarkı, 1 tahmis, 1 tesdis, 2 nazm (na’t), 1 rubaî (na’t)” yer almaktadır. Tümü aruzla yazılmış bu şiirlerde günlük konuşma diline ait özellikler nedeniyle Arapça, Farsça kelimelerle Farsça tamlamaların yoğunlaştığı beyitlerde bile Türkçe söyleyiş hakimdir. Bunlar edebî sanatlara boğulmadan, açık ve samimi bir üslupla kaleme alınmıştır. İki nazm ve bir rubaînin dışındakilerde beşerî aşk duyguları işlenmiştir. Aşk, sevgili, âşık ve rakibe ilişkin olarak divan şiirinde sıkça karşılaşılan anlatım tarzının dışına çıkılmamıştır. Aynı benzetmenin birkaç kez kullanıldığı ve yer yer tekrara düşüldüğünün görüldüğü şiirlerde gerek şekil gerekse muhteva açısından yenilik yoktur. Dîvânçe’nin Nedîm ve takipçilerinin söyleyiş özelliklerini hatırlatan bir metin olduğunu belirtmek mümkündür.

Eserin tek nüshası “Millet Kütüphanesi, 34 Ae Manzum 309/1”de bulunmaktadır. Bu nüsha Millet Kütüphanesi memurlarından ve Sa’dî’nin kızının torunu olan Suud Yavsı (Ebussuudoğlu) tarafından müellif hattı mecmuadan 4 Rebiüssânî 1355/24 Haziran 1936 tarihinde istinsah edilmiş ve Dîvânçe-i Îsâ-zâde ismi verilmiştir. Ancak müellif hattı mecmua ortada yoktur. Şairin torunları da yazmanın nerede olduğuna dair bir şey bilmemektedir. Nüshanın mikrofilmi Ankara Millî Kütüphane MFA A-4053’te Dîvân-ı Sa’dî adıyla kayıtlıdır. Sa’dî Dîvânçesi bir incelemeyle birlikte makale olarak yayımlanmıştır (Kutlar 2003; Kutlar Oğuz 2021). İkinci baskıda kimi değişiklikler yapılmıştır.

Şairin biyografisi için bk. “Sa’dî, Îsâ-zâde Seyyid Mehmed Sa’deddîn”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sadi-isazade-seyyid-mehmed-sadeddin