Şairin şiirlerini ihtiva eden tek eseridir. Kütahyalı Ârifî’nin dağınık hâlde ve cönklerde bulunan şiirlerini Kadir Güler toplayarak kitap hâline getirmiştir. Ayrıca Hamza Güner de şairin, iki Kütahya methiyesi, bir münacat, bir methiye, iki gazel, bir Hz. Hüseyin’e mersiye, bir tahmis, bir semâî, bir düstûr-ı Ârifî, bir ilahi, bir gazel ve bir muammasını tespit etmiştir. Ârifî’nin bugüne kadar yayımlanan şiirlerinin toplamı yetmiş ikidir. Bu manzumelerden on altı tanesi hece ölçüsüyle, elli altı tanesi ise aruz ölçüsüyle yazılmıştır. Şairin, hece ölçüsüyle yazığı şiirleri aruz ölçüsüyle yazıklarına göre daha sadedir. Ârifî, şiirlerinde hece ve aruz ölçüsünü ustalıkla kullanmasının yanı sıra dîvân, müstezâd, semâi ve kalenderi gibi birçok şekilde şiir yazabilmektedir (Güler 2010: 81-84).

Ârifî’nin manzumelerinde konu bakımından da sıkıntı yaşamadığı görülmektedir. Hemen her konuda şiir yazmakta ve ustalığını hem şekilde hem türde göstermektedir. Güzel ve zarif olan koşmalarında ve aruz ölçüsüyle yazdığı dîvân ve semâîlerinde nasihatler ön plana çıkmaktadır. Şiirlerinde halka hep olumlu mesajlar verdiği dikkat çekmektedir. Allah’ın birliği, peygamber sevgisi ve ehl-i beyte bağlılık şiirlerinde ele aldığı konuların başında gelmektedir. Kimi zaman da şiirlerinde bağlı olduğu Bektaşîliğin ve Bektaşîlerin özelliklerini sıraladığı görülmektedir. Ayrıca şiirlerinde bütün özellikleriyle güzel tipine yer verdiği, dünyanın faniliğinden, cehaletten, insanların dertleri ve yanlışlarından söz ettiği de dikkat çekmektedir (Güler 2010: 81-84).

Müellifin biyografisi konusunda bk. “Arifî, Kütahyalı”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/arifi-kutahyali