XVI. yüzyılın maktul şairlerinden Trabzonlu Ramazan Figânî’nin şiirlerinin toplandığı eser. Figânî’nin hayatta iken kendi dest-i hattıyla tertip ettiği mürettep bir divan yahut divançe günümüzde elde mevcut değildir. Bu durum onun genç yaşta idam edilmesine bağlanabilir.

Abdülkadir Karahan’ın 1966 yılında neşrettiği Figânî Dîvânçesi’nde yer alan şiirler de naşirin İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi, Edirne Selimiye Kütüphanesi, Paris Bibliothéque Nationale ve kendi şahsi kütüphanesinde yer alan iki adet yazma mecmuaya dayanmaktadır (Karahan 1966: V-VIII). Derlenen şiirlerin tamamı bu mecmualarda yer almaktadır. Mecmualarda derlenen şiirlerden hareketle oluşturulan Figânî Divançesi’nde 8 kaside, 107 gazel, 2 tahmis mevcuttur (Karahan, 1966; Çaylı Cankurt, 2015). Kasideler, Kanunî Sultan Süleyman, Sadrazam İbrahim Paşa, Muhammed b. Yusuf, Cenâbî Bey ve Defterdar İskender Çelebi’ye sunulmuştur. İki tahmis, Necâtî Beg ve Hisâlî’nin gazeline yapılmıştır.

Devrin tezkire müellifleri onun şiirleri hakkında olumlu görüşler beyan ederken tarihçi Gelibolulu Mustafa Ali ise yer yer eleştirilerde bulunur. Gelibolulu Ali, Figânî için olgun bir üstadın yanında yetişse, genç yaşta idam edilmeyip uzun bir ömür sürse devrin ünlü, üstat şairlerinden biri olabileceğini belirtir. (Levend, 1970: 274). Figânî’nin şiirlerinde atasözleri ve deyimlerin kullanıldığını, orijinal hayallerin, mazmunların yer aldığını söylemek mümkündür.

Figânî’nin şiirleri üzerine akademik olarak 1957 yılında Feruze Kölan tarafından bir lisans tezi, 1966 yılında Abdülkadir Karahan tarafından bir kitap, 2015 yılında Gülşen Çaylı Cankurt tarafından da bir yüksek lisans tezi,  ayrıca şiirlerin tahlili hususunda da 2003 yılında Gülşen Ozan tarafından bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır.

Şairin biyografisi için bk. "Figânî". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/figani