"Fâ'iz" mahlaslı Câbî-zâde Halîl Fâ’iz Efendi'nin üç dilde şiirlerini ihtiva eden eseri. Dîvânçe'de,  Türkçe  1 kaside, 20 gazel, 10 rubai, 13 kıta, 13 matla, 4 müfred, 1 mısra; Farsça 14 gazel, 1'i Farsça-Arapça mülemma olmak üzere 7 rubai, 8 matla, 3 müfred, 1 mısra ve  Arapça 1 gazel, 1 kıta ve 1 rubai vardır.

Üç dille de şiir yazacak kadar Arapça ve Farsçaya vâkıf olduğu anlaşılan Fâ'iz, genellikle fikrin  ağır bastığı hikemî şiirler söylemiş ve şiirlerinde Nâbî gibi devriyle ilgili eleştirilere yer vermiştir.  Rubai, muamma ve lugazları bu yönünün ön plana çıktığı şiirlerdir. Onda, yer yer lirik, tasavvufi ve rindane bir eda ile yazılan şiirlere de rastlanır. Zaman zaman Sebk-i Hindî etkisiyle, alışılmışın dışında  mazmunlara, soyutu somutlaştıran tamlamalara  ve  muğlak ifadelere yer verilir.  Fakat bu üslubun ağır ve ağdalı dili onda görülmez. Bazen de  şiirlerinde halk diline özgü  kelimeleri tercih eder.

Fâ’iz’in gazellerinin önemli bir bölümü çeşitli şairlere nazire olarak kaleme alınmıştır. Nazirelerinde ismini andığı şairler şunlardır: Ârif Efendi, Şehrî-i Rodoscukî, Râmî Efendi, Rüşdî Efendi, Nâbî, Kâmî Efendi-i Edirnevî. Dîvânçedeki tek kaside Mehmed Râmî Paşa’nın övgüsünde yazılmış bir bahariyyedir. Kıt'alar ise, doğum, ölüm, imar gibi önemli hadiselere düşülmüş tarihlerdir. O, tarih düşürürken hadiseleri zaman zaman edebî bir dille anlatmayı tercih eder. Şiirlerinde imale ve zihaf yapılan, hatta  vezinsiz olan mısralara da rastlanır.

Dîvânçe'nin tek nüshası, Ankara Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu 06 Mil Yz FB 509’da kayıtlıdır. Bu nüshadaki Türkçe şiirler Özgür Kıyçak tarafından bir incelemeyle birlikte yayımlanmıştır (2019: 1862-1908). 

Şairin biyografisi için bk. “Fâ’iz, Câbîzâde Halîl Fâiz”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com/index.php?sayfa=d etay&detay=2780