Es'ad mahlasını kullanan Koruağası-zâde Mehmed Es'ad Efendi'nin (ö. 1178-80/1764-66 arası) şiirlerini içeren eseri. Eser, klasik divan tertibine uymakla birlikte içerdiği şiir sayısı bakımından divançe niteliğinde küçük bir eserdir. Dîvânçe'nin bilinen tek nüshası İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi, Nu: 125'tedir. 

717 beyitten ibaret olan Dîvânçe'de, kaside nazım şekliyle yazılmış 1 münacat, 8 na't, hulefâ-yi râşidîn hakkında 4, Mevlâna vasfında 1 medhiye ile biri Rum Mehmed Paşa, diğeri Hekimbaşı-zâde Ali Paşa övgüsünde 2 medhiye;  kıta şeklinde 49 tarih, 1 terci-i bend, 1 müseddes, 126 beyitli 1 hikâye-i manzûme, 33 beyitli 1 tezkere-i manzûme, 34 gazel, 2 şarkı, 15 kıta ve rubai, 30 beyit ile mensur 1 hikâye ve 4 mektup vardır. Mensur hikâye, Halep'te ticaretle meşgul olan bir adama aittir (Ergun 1936-1945:1322).

Manzum hikâye, 18. asırda yetişen değerli şahsiyetlerden Cevrî hakkındadır. Musiki tarihi bakımından faydalı birtakım bilgileri içerir. Manzum tezkeresi ise, Çeşmî-zâde şair Mustafa Reşîd Efendi 'ye hitaben yazılmıştır. Es'ad'ın 1751'de ölen Fasîhî ve Himmet-zâde Abdüssamed gibi şairlerle tanıştığı da yazdığı tarihlerden anlaşılmaktadır. Divan edebiyatı tekniğine vâkıf olan ve âşıkâne gazeller de kaleme alan  şairin, Nedîm ve Avnî gibi şairlere nazireleri vardır (Ergun 1945: 1323). 

Ergun, şairin  sekiz manzumesi ile Seyyid Cevrî hikâyesinden bir bölümü yayımlamıştır (1936-1945: 1323-1324).

Şairin biyografisi için bk. “Es'ad, Koruağası-zâde Mehmed Es'ad Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/esad-koruagasizade-mehmed-esad