Eserden Örnekler

Kasîde-i Adem

Cân verir âdeme endîşe-i sahbâ-yı adem

Cevher-i cân mı aceb cevher-i mînâ-yı adem

Çeşm-i im’ân ile baktıkça vücûd-i ademe

Sahn-ı cennet görünür âdeme sahrâ-yı adem

Galat ettim ne revâ cennete teşbîh etmek

Başkadır ni'met-i âsâyiş-i me’vâ-yı adem

Tutalım anda da olmuş ni’âm-ı gûn-â-gûn

Öyle muhtâc-ı tenâvül müdür âlâ-yı adem

Kimse incinmedi vaz’ından anın zerre kadar

Besledi bunca zamân âlemi bâbâ-yı adem

Var ise andadır ancak yoğise yoktur yok

Râhat istersen eğer eyle temennâ-yı adem

Ne gam u gussa ne renc ü elem ü bîm ü ümîd

Olsa şâyeste cihân cân ile cûyâ-yı adem

Yok dedikçe var olur yok mu garâbet bunda

Nâm-ı hestî mi nedir hall-i muammâ-yı adem

Etse bir kerre telâtum hep eder kevneyni

Garka-i mevc-i fenâ cûşiş-i deryâ-yı adem

Mâder-i dehr mevâlidi ki durmaz doğurur

Der-kenâr etmek içindir anı bâbâ-yı adem

Çarhın evlâdını baştan çıkarır dâye-i dehr

Etmese terbiye sık sık anı lâlâ-yı adem

Herkesin kısmeti yokdan gelir ammâ bilmez

Yeri var âleme men eylese selvâ-yı adem

Merdümî neş’et-i âdem’de yok oldu gitti

Vechi var dense benî âdem’e ebnâ-yı adem

İki kâğıttan ibâret nüsah-ı kevn ü mekân

Biri ibkâ-yı vücûd ü biri efnâ-yı adem

Selb ü icab ü taayyün ederek âlemden

Bir netîce verir elbette kazâyâ-yı adem

Mim-i imkânını mahv eylese mollâ evvel

Yoksa nefy etmese de âhırıdır lâ-yı adem

Şeyhe bak ketm-i ademden deyü takrîr eyler

Bilmez ammâ ki nedir mâni-i ifnâ-yı adem

Sığmaz ol dâire-i kevn ü mekâna ne bilir

Geçmeyen arş’ı nedir mülk-i muallâ-yı adem

Yok yere zâhid urur da da’vi-i hestîden dem

Yakasın tutmuş iken pençe-i kübrâ-yı adem

Sanırım masraf u irâdı gelir hep baş başa

Oldu serrâ-yı vücûda göre darrâ-yı adem

[...]

Farkı gûyâ bu iki sûretin aklımca benim

Birisi hubb-ı fenâdır biri bagzâ-yı adem

Nakş-ı nâmık’la aceb nâmık olur mu hâtem

Var gibi bunda vücûd ehline îmâ-yı adem

Şeyh efendi sana der miydi ki varından geç

Varlığın olmasa da sidre-i me’vâ-yı adem

Hizmet et sen ana varınla ki tâ himmet edip

Eylesin ol da seni ârif-i ma'nâ-yı adem

[...]

Herkese bâr-ı belâ kendisinin varlığıdır

Gam u âlâmdan âzâde berâyâ-yı adem

Sarf edip varını aklın var ise var yok ol

Râhat istersen eğer eyle temennâ-yı adem

Bir bu mihnetgeh-i hestîye küçükten geldik

Yoksa kim eyler idi terk-i kühencâ-yı adem (Karakoç 2006: 177-179)