Şiirlerinde Âcizî mahlasını kullanmakla birlikte, genellikle "Âcizî Dede" veya "Âcizî Baba" olarak da anılan (Ünal-Pektaş 2013: 469) tekke şairi İşkodralı Süleyman'a ait olan eser.  Tamamı aruz ölçüsüyle yazılmış 125 şiirden oluşan Divân'da genellikle dini, tasavvufi, ahlaki konular işlenmiştir. Dîvân'da yer alan şiirlerde beyit sayısı 4 ile 33 beyit arasında değişmektedir. Şair, mutasavvıf kimliğinin de etkisiyle şiirlerde Allah aşkı, Hz. Muhammed (sav) ve ehl-i beyt sevgisini dile getirmiştir  (Ünal 2019: 1071). 

Divanda en çok kullanılan kelimeler “Âciz (50 defa), âşık (40 defa), ilâhî (35 defa)” olarak tespit edilmiştir (Koro 2003: 25). Âcizî Divanı’nda, tevhit, na’t münacat türünde yazılan şiirlerde sıklıkla tasavvufi mecaz ve remizler kullanılırken, bazı şiirlerde divan şiirinin klasikleşmiş kelime kadrosu ve benzetme dünyasının kullandığı görülmektedir. Buna bağlı olarak şairin dili bazı şiirlerde sadeleşmekle birlikte çoğu zaman Arapça ve Farsçanın yoğun etkisi altındadır. Bu da şiirlerin anlaşılmasını güçleştirmektedir (Ünal 2019:1071). Âcizî, bazı şiirlerde klasik Dîvân şairi olarak âşıkâne şiirler yazmıştır. Bu şiirlerinde tasavvufun etkisi azalmış ve Dîvân şiirinin klasik üslubunun tesiri baskın bir şekilde hissedilmektedir. Eser üzerine bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır (Koro: 2003).

Şairin biyografisi için bk. “Âcizî, Süleyman”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/acizi-suleyman