Encümen-i Şuarâ şairlerinden Leskofçalı Gâlib’in şiirlerinin yer aldığı eseri.  Dönemin şairlerince üstat kabul edilen Gâlib’in yirmi altı-yirmi yedi yaşlarında iken yazdığı ve Rûh-ı Sânî adını verdiği ilk şiirleri Van’daki bir yangında yok olmuştur. İbnü’l-Emin Mahmud İnal, Gâlib’in son on yılda yazmış olduğu şiirleri, başına şairin hayatı ve edebî kişiliğini ele aldığı bir bölümü de ekleyerek İstanbul’da bastırmıştır (1335/1917). Klasik divan tertibine uymayan bu eser, daha çok, bir divançe özelliği arz etmektedir. Eserde kıta başlığı altında kaside nazım şekliyle yazılmış 32 beyitlik bir manzume, 3'ü nâ-tamam 124 gazel, kıt'a başlığı altında 10 nazm, 6 tarih mısraı, 1 tahmîs, 11 matla, 12 müfred, 2 mısra bulunmaktadır (Yıldız 2003: 114).

Kimi gazellerini Nâilî-i Kadîm ve Fehîm’e nazire olarak yazmış olan Gâlib’in şiirlerinde Sebk-i Hindî’nin önemli etkileri görülür. Nef'i'nin kasidelerindeki üslup özelliğini âdeta gazellerine taşımış olan şair, şiirlerinde tasavvufi aşkın yanında sosyal konulara da yer vermiştir.

Eser üzerine Yıldız (2003) tarafından bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır.

Şairin biyografisi için bk. Gâlib, Leskofçalı. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/galib-leskofcali