Azîz mahlasını kullanan 18. yüzyıl şairi Subhî-zâde Abdülaziz Efendi’nin (d. 1148/1735 - ö. 1198/1784) şiirlerini ihtiva eden eser. Dîvân’da, 1’i Farsa 11 kaside, 9’u Farsça 51 gazel, 1 terci-bend, 2 şarkı, 1 tahmis, 1 müseddes, 5'i Farsça 39 tarih manzumesi (6’sı kaside, 2’si kıta, 28’i kıta-i kebire, 1’i nazm, 2’si beyit), 3 kıta ve Sâlih adlı bir güzeli vasfeden 1 mesnevi bulunmaktadır. Kasideler, yaptırdığı bir medrese münasebetiyle Koca Râgıb Paşa’ya teşekkürü ihtiva eden bir temmuziyye ile başlar. Ayrıca Sultan Mustafa için bir sıhhatname, Sultan I. Abdülhamid için bir îdiyye ile bir bahariyye, Şeyhülislâm Es’ad Efendi-zâde Mehmed Şerîf için üç, Sadrazam Silahdâr Mehmed Paşa ve Kazasker İshâk Efendi için birer medhiyye yazılmıştır. Diğer iki kaside ise bir bahariyye ile şairin yanan evinin yerine yeni bir ev yapılmasını talep ettiği niyaznamedir.

Dîvân’ın en önemli bölümlerinden birini teşkil eden tarih manzumeleri padişah cülûsları, sadrazamlık, şeyhülislâmlık ve kazaskerlik makamlarına getirilmeler, şehzadelerin ve onların kız kardeşlerinin doğumları, başka kişilere ait doğumlar, kütüphane, yalı, köşk, su bendi, sebil yapılması, para basılması, sakal bırakma, tıraş olma gibi çeşitli konularda yazılmıştır.

Subhî-zâde Azîz, her ne kadar Mevlânâ, Attâr, Sâ’ib, Şevket ve Örfî, Lebîb, Nef’î, Nâşid ve bir gazelini tahmis ettiği Çeşmî-zâde Mustafa Reşîd gibi şairlerin adlarını anıyorsa da onun şiirlerinde daha çok Nedîm etkisi görülmektedir. Gazellerinden 11’inin Nedîm’in gazellerine nazire olması (Erdem 2001: XL-XLIII) söz konusu etkinin çok açık göstergelerinden biridir. Azîz’in şiiri külfetli değildir. O, eserinde deyimleri ve başka şairlerle özdeşleşmiş kimi ifade kalıplarını içeren, yer yer konuşma diline yaklaşan sade ve anlaşılması kolay bir şiir dilini kullanmıştır. Azîz’in mûsıkiyle yakından ilgilenmesi, çeşitli makamlarda bestelenmiş şiirleri derlediği Mecmû'atü'l-Letâ'if ve Sandûkatü'l-Ma'ârif adlı bir güfte mecmuası meydana getirmiş olması (bk. Erdem 2001: XXX; Kılıç 2013), Dîvân'ında iki şarkı bulunması ve bestekâr kimliğiyle yaptığı -ikisinin güftesi de kendisine ait olan- 6 bestesinin günümüze kadar gelmesi (Kılıç 2013: 43-44; Parmaksız 2010: 138-139) onun şiirlerine şiir-mûsıki ilişkisi gibi farklı bir bağlamda da bakmayı gerektirmektedir.

Dîvân'ın tek yazma nüshası, İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi TY Nu. 2827'de bulunmaktadır. Eserin transkripsiyonlu metni Sadık Erdem tarafından yayımlanmıştır (2001).