Güzelliği ile şöhret bulduğundan “Küçük Hünkâr” olarak bilinen Rûz-nâmeci-zâde Şinâsî Mehmed Çelebi’nin bilinen tek eseridir. Şinâsî’nin Türkçe Dîvânı’nın mevcut nüshaları değerlendirilerek yapılan son çalışmaya göre (Akpınar 2006) eserde; 8 kaside, 86 gazel, 2 muhammes, 3 tahmis, 1 terkib-i bend, 2 kıt’a ve 3 beyitlik bir manzume mevcuttur. Dîvân'daki kasidelerden ilki Mevlânâ için medhiyyedir. Şinâsî’nin Mevlevi şairler arasında adı geçmese de eserine bu şiirle başlaması ve Fasih Dede’nin meclisinde bulunup ondan feyz aldığının bilinmesi şairin Mevlevî olabileceğini düşündürmektedir. Eserdeki 2. kaside Sultan Mustafa’nın cülusuna dairdir. 3. kaside Melek Ahmed Paşa’ya; 4, 5 ve 6. kasideler Râmî Paşa’ya; 7. kaside de Mustafa Ağa’ya övgü için yazılmıştır. Son kaside ise bir şitaiyyedir. Şinâsî’nin kasidelerde tevhid ve münacaata yer vermemiş olması ve özellikle devlet büyüklerine yakınlığı dikkat çekmektedir. Gazellerinde çoğu âşikâne ve rindâne konular işlenmiş ve na’tlara da yer verilmiştir. 2 muhammesten birincisinde şair, yine Râmî Paşa’dan söz eder ve ondan yardım beklerken diğer muhammes Hz. Peygamber’in övgüsünün yapıldığı bir na’ttır. Şairin kaleme aldığı 3 tahmis ise hikemî tarzın üstadı olan Nâbî’nin şiirlerine yazılmıştır. Terkib-i bendde halinden şikâyet eden Şinâsî, 2 kıt’ada da Hz. Peygamber’in övgüsüne yer vermiştir. 3 beyitlik manzume ise mesnevi şeklinde kaleme alınmıştır. Sonuç olarak Dîvân, 1014 beyitten müteşekkildir. 

Tatlı dilli, marifetli bir şair olarak tanıtılan Rûz-nâmeci-zâde Şinâsî’nin şiirlerinde pek çok muasırı gibi hikemî tarzın ve Sebk-i Hindî’nin izlerine rastlanır. Dîvân’da görülen hikmetli beyitler ve Nâbî’nin şiirlerine söylenen nazireler, tahmislerle şairin Nâbî’den etkilendiği ve onu üstat kabul ettiği anlaşılır. Şinâsî’nin şiirlerine yansıyan sözden çok anlam derinliğine önem verme, hayalin ön plana çıkması, yoğun olarak görülen ıstırap hali, giriftlik, uzun terkipli söyleyişler, az sözle çok şey anlatma isteği, mübalağa ve tezatın sıklığı gibi unsurlar da şairin Sebk-i Hindî’nin tesirinde şiirler söylediğini göstermektedir.

 Eser üzerine iki yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (Harmancı 1999 ve Akpınar 2000).

Şairin biyografisi için bk. “Şinasî, Ruznâmeci-zâde Şinasî Mehmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sinasi-ruznamecizade