19. asırda Kerkük’te yaşamış Seyyid Şükrî’nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Asıl ismi Abdî olan şair “Şükrî”, “Seyyid Şükrî”, “Seyyidim Şükrî” mahlasları ile yazdığı şiirlerini bu eserde tedvin etmiştir. Gazel ve tahmisleri ile dikkat çeken Seyyid Şükrî’nin Divan'ı 567 gazel, 14 kaside, 8 mesnevi, 24 kıt'a, 17 muhammes, 65 tahmis, 17 müfred, 2 murabba, 1 müseddes ve 1 müsebbadan müteşekkildir ve 6270 beyit hacmindedir.

Şair, kasidelerini Davud Paşa (ö. 1267/1851), Ali Rıza Paşa (ö. 1262/1846) ve Baş Ayan Mehmed Ağa (ö. ?/?) gibi yaşadığı bölgenin ileri gelen devlet adamlarına yazmıştır. Ayrıca Fuzûlî’nin (ö. 963/1556) Su Kasidesi ve Şeyhoğlu’nun (ö. ?/?) Bağdat methiyesine nazireleri vardır. Gazellerinde ise yaşadığı coğrafyada yetişmiş olan Türk edebiyatının en büyük şairlerinden Fuzûlî ve Nâbî’nin (ö. 1124/1712) önemli tesirleri görülmektedir. Bu iki şairin birçok gazeline nazireler yazmış olan Şükrî, aynı zamanda Fuzûlî’nin 37; Nâbî’nin ise 1 adet gazelini tahmis etmiştir. Alfabenin 28 harfi ile kafiyeli gazel yazma maharetini gösteren şairin bir adet muvaşşah gazeli ve iki adet lisan-ı pepegî ile yazılmış gazeli bulunmaktadır. Şairin mesnevilerinde ise didaktik öğelerin ağır bastığı tahkiyevi/menkıbevi metinlerle karşılaşılmaktadır.

Bir Kadirî dervişi olan Seyyid Şükrî’nin şiirlerinde yer yer tekke şairlerine yaklaşan bir üslup görülmektedir ve eserini oluşturan manzumelerin önemli kısmı tasavvufi muhtevaya sahiptir. Tasavvufun yanı sıra aşk, acı, ıstırap, ayrılık, gurbet şiirlerin başlıca temalarındandır. Seyyid Şükrî Dîvânı Arap, Kürt ve Acem aşiretlerinin gasp ve hırsızlıkları, Yezidî ayaklanmaları, veba felaketi gibi yazıldığı devir ve coğrafyada cereyan eden olaylar hakkında yorum ve bilgi mahiyetinde içeriğe sahip olması ve Hâlis (ö. 1275/1858), Kâsimî (ö. 1261/1845), Esad Naib (ö. 1248/1832-33), Bedrî (ö. 1237/1821) gibi bölge şairlerinin şiirlerine tahmis ve nazireler barındırması ile 19. asır Kuzey Irak bölgesi edebî hayatından yansımalar sunması açısından değerli bir eser olarak görülebilir. 

Eserin günümüze ulaşan tek nüshası olan 4 Cemaziyelevvel 1250 / 8 Eylül 1834 tarihli, müellif hattı yazma Yapı Kredi Sermet Çifter Araştırma Kütüphanesi Türkçe Yazmaları Koleksiyonu’nda 713 numara ile kayıtlıdır. Yazmanın 5b sayfasında eserin ismi "Dîvân-ı es-Seyyid el-Hâc Şükrî" olarak verilmiştir. Gayrı mürettep olan 192 varak hacmindeki eserde 716 manzume bulunmaktadır. Bu 716 adet manzumenin 165 adedi ketebe kaydının verildiği 150a sayfasından sonraki varaklara ve muhtelif varakların derkenarlarına yazılmıştır. Buradan şairin eserini tamamladıktan sonra da yazmaya manzumeler eklediği anlaşılmaktadır. Şükrî, eklediği bazı manzumelerin sonuna tarihler kaydetmiştir. Böylelikle 1258/1842-43 tarihine kadar şairin yazmaya eklemeler yaptığı tespit edilebilmektedir. Dinî-tasavvufi kavram, kişi ve tarih referansları, tarihî-efsanevi şahsiyetler ve coğrafi izlenimler ile oldukça zengin bir kapsama sahip eser üzerine bir doktora tezi hazırlanmıştır (Yalçınkaya 2019).