Asıl adı Mehmed olan Bahâyî Efendi’nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Bahâyî’nin Dîvân'ında yer alan tüm şiirler din dışı konulardadır. Şiiri ve mesleğini birbirine karıştırmamaya özen gösteren şairin Dîvân’ında tevhid, münacat, na‘t gibi şiirler yoktur. Nüshalar arasında farklılıklar göstermekle birlikte Dîvân’ının tenkitli metninde (Uludağ 1992) 6 kaside, 42 gazel, 2 mesnevî, 1 tarih, 8 kıta, 21 rubâî ve 1 beyt olmak üzere toplam 81 şiir vardır. Mevcut 6 kasideden dördü devrin Padişahı IV. Murad’ın övgüsü biri Sadrazam Mehmed Paşa'nın Halep'te IV. Murad'a kurdurduğu çadır için, son kaside ise, IV. Murad'ın muhasiplerinden Silahdar ve Kaptan-ı Derya Mustafa Paşa’ya övgüdür. Bahâyî’nin kasidelerinde belli bir ustalığın mevcudiyeti aşikârdır ancak, onun şairliğinin odak noktasını teşkil etmezler (Tolasa 1979: 33). Bahâyî'nin kasidelerinde methettiği kişiler hakkında kullandığı kelime ve deyimler, genellikle telmih, teşbih ve mübalağa sanatlarıyla hayatiyet bulmuştur.

Bahâyî Dîvânı’nda dördü müzeyyel 42 adet gazel vardır. Gazellerin daha ziyade 5 beyitten oluşması, şairin söz kalabalığından kaçınmaya özen gösterdiğinin, az sözle çok şey söyleme cihetine gittiğinin işaretidir. Şiirinde mana ve hayal dolgunluğuna önem vermiş, mısraları titizlikle işlemiştir. Şiirleri şekil bakımından kusursuzdur. Çirkin, zevksiz ve ahenksiz bir kelimeye rastlanmaz. Âşıkane tarzda olan gazellerinin hepsi belli bir seviyenin üzerinde, güzel şiirlerdir ve O’na divan şairleri arasındaki yerini ve şöhretini kazandırmıştır. Köprülü (1931: 325); " Bahâyî ince ve zarif gazelleriyle mühim bir mevkie sahiptir" diyerek O'nun gazelciliğini takdir eder. Bahâyî'nin gazellerinde neş’eden çok umutsuzluk, karamsarlık göze çarpar. Gazellerinde dolgun bir içerik, akıcı ve yumuşak bir söyleyiş, duygulu bir anlatım vardır. Duygusal gazellerinde aşk, sevgi, sevgili, sevgilinin güzelliği ve vefasızlığı, ayrılık, özlem, aşığın feryatları, kavuşma gibi konuları işlemiştir. Aşk konusunu işlediği gazelleri duygu ve hayal dolgunluğu, ifade düzgünlüğü ve söyleyiş güzelliği açısından Dîvân şiirinde nev’inin en güzel örnekleri arasında yer alırlar. Düşünce yönü ağır basan gazellerinde hayat, tabiat ve toplum olaylarını bilgece bir tavırla değerlendirir. 17. yüzyılın ikinci yarısına hakim olan Nâbî'den önce "Nâbîyâne" bir edâ sezmek de mümkündür. Bahâyî, şair olarak Bakî'den Nedîm’e bir köprü durumundadır, özellikle aşk gazelleriyle hem kendi devrinde hem de sonraki devirlerde ün sağlamıştır.

Dîvân'da yer alan 2 mesnevî de Sultan Murad vasfında övgüdür. İlki 88 beyitlik bir "Sâkînâme"; ikincisi Bahâyî'nin Kıbrıs'taki sürgün günlerinde Sultan IV. Murad'a affedilmesi amacıyla yazdığı yakarış ve övgü dolu 287 beyitlik "Niyâznâme"dir. 

Bahâyî Dîvânı’nın İstanbul kütüphanelerinde 28, Vatikan Turca’da 202/4 nr.da kayıtlı nüshasıyla birlikte 29 adet yazma nüshası tespit edilmiştir. Dîvân Sadeddin Nüzhet Ergun (1933) tarafından neşredilmiştir. Tolasa (1979) ise Bahâyî’nin hayatı, sanatı ve şiirlerinden seçmeler formatında bir seçki yayımlamıştır. Ayrıca eser üzerine bir de yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (Uludağ 1992).

Şairin biyografisi için bk. “Bahâyî, Şeyhülislam Bahâyî, Azîz-zâde, Mehmed Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/bahayi-mehmed-efendi