Asıl adı Rızâ olup Sarrâf mahlasını kullanan ve Tebriz’de doğduğu için Tebrizî nisbesiyle tanınan şairin şiirlerini ihtiva eden eseri. Dinî konulara hâkimiyetinden hareketle iyi bir medrese tahsili gördüğü anlaşılan Hoca Rızâ Sarrâf, Dîvân’ında “ahtar-, apar-, çat-, danış-, döz-, sın-, tap- vs.” gibi Azerbaycan Türkçesine ait unsurlara oldukça fazla yer vermiştir. Ancak bazı şiirlerinin dili ağır olup Arapça-Farsça sözcük ve tamlama açısından zengindir.

Şairin Dîvân’ında Türkçe 93 gazel, 60 kaside ve mersiye, terci-bend, rubai ve muhammesler ile Farsça 11 gazel bulunmaktadır. Aşk konulu gazellerinde oldukça başarılı bulunan Sarrâf, dinî konulu mersiyelerinde de büyük şöhret yakalamıştır. Kerbela ruhunu derinden yaşayan şair, bu olayı şiirlerinde sık sık karşımıza çıkarmaktadır. Bu yönüyle Azerbaycan edebiyatında Ebulhasan Râcî, Muhammed Taki Kumrî ve Muhammed Hüseyin Dahîl ile birlikte en meşhur dört mersiye şairinden biri olarak kabul edilmektedir. Sarrâf, toplumsal konulu hicivler de kaleme almış, dinî mersiye edebiyatını da kendi zamanına kadarki zor anlaşılır kelime ve terkiplerden arındırarak basitleştirmiş, kısacası şiirlerinde halkın daha kolay anlayabileceği sade ve açık bir üslup kullanmıştır. Bu anlamda atasözü ve deyimlerden yararlanmış, zaman zaman da kelime oyunlarına başvurmuştur. Taklitten uzak şiirler yazmaya çalışan Sarrâf’ın birçok gazeli bestelenmiştir. Toplamda 2500 beyitten fazla olan Dîvân, İran’da birkaç kez basılmıştır. Bu basmalardan birinin “Gazeliyat” bölümüyle ilgili bir mezuniyet tezi hazırlanmış (Özensel 1970), Dîvân üzerine ise bir yüksek lisans tezi yapılmıştır (Tadal 2015).

Şairin biyografisi için bk. “Sarrâf, Rızâ Tebrizî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sarraf-riza-tebrizi