Harputlu Rahmî'nin, şiirlerini ihtiva eden eseri. Yazma nüshaları da bulunan Dîvân, 1303/1886 yılında eski harflerle bastırılmıştır. Neşredilmiş Dîvân'da (Kavaz ve Onur 1996)  6 kaside, 3'ü Farsça 167 gazel, 2 terci'-i bend, 1 mesnevi (Esbiye-nâme), 9 kıt'a, 4 tahmîs, 1 müstezâd, 26 beyit almaktadır. Dîvân neşirlerinde yer almayan 1 kaside, 2 tahmîs, 4 gazel,  9 kıt'a, 1 terkîb-bend, 1 terci-bend Ahmet Karataş (2020: 1-42) tarafından tespit edilerek yayımlanmıştır. 

Rahmî'nin şairliğinin odak noktasını gazelleri oluşturmaktadır. Divan şiirinin son dönem şairlerinde görülen üslup çeşitliliği ve dil inceliği Rahmî’de de görülür. Bâkî, Fuzûlî, Nef’î, Nâbî; Gâlib  gibi büyük şairlerden etkilenmiş olan, ince ve zarif söylemleriyle bu şairleri hatırlatan Rahmî’nin şiirlerinde âşıkâne ve hikemî söyleyişin öne çıktığı görülür.

Dîvân üzerine İbrahim Kavaz ve M. Naci Onur (1996) ile Halil Erdoğan Cengiz ve Gönül Hatay Eren Eren (1996) tarafından aynı yıl iki ayrı çalışma yapılmıştır. Esere dair Eyüp Barlak (2000) tarafından bir tahlil çalışması yapılmıştır.

Şairin biyografisi için bk. "Rahmî Harputlu Hoca Rahmî Efendi.". http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rahmi-harputlu-hoca-rahmi-efendi