Şiirlerinde “Cûdî” mahlasını kullanmakla birlikte “Merzifonî” mahlasıyla da tanınan şairin eseri. ‎ ‎Toplamda 286 şiir bulunan Cûdî Dîvânı’nda 16 kasîde, 123 ‎gazel, 16 mesnevî, 32 kıt’a, 17 ‎nazm, 224 rubâî, 17 nazım, 3 şarkı, 4 muhammes, 5 tahmis, 13 ‎müseddes, 2 terkîb-bend, 2, ‎teşrî, 1 ilâhî, 1 müstezâd ve farklı nazım şekilleri ve türlerinde ‎şiirler yer almaktadır.‎ ‎Ayrıca Cûdî ‎Dîvânı’nda yer almayan “Son Asır Türk Şairleri”, “Merzifon Şairleri” ve “Muasır Şairlerimiz” ‎adlı eserlerde 14 şiiri tespit edilmiştir. 

Dîvân'da yer alan Arapça, Farsça, Türkçe rubailerin çokluğu Cûdî’yi en çok rubai söyleyen ‎şairler arasına dâhil etmiştir. Genellikle hikemî tarzda gazeller yazan şair, âşıkane gazellerinde ise ‎Fuzûlî ekolünün takipçisi olmuştur. Çok fazla nazire bulunmayan eserde, en çok nazire yazılan ‎şair Nâ’ilî’dir. Kaside ve rubailerde Hint üslûbunun etkileri görülmektedir. Şiirlerinde ayet ve ‎hadislerden oldukça fazla iktibas yapan şairin tasavvufî yönü de dikkat çekmektedir. Aynı ‎zamanda Arapça, Farsça ve Fransızca tercümeler yapacak düzeydeki hâkimiyeti ‎şiirlerinin edebî, ‎ilmî ve felsefî yönünü kuvvetlendirmektedir. Meşhur Arap filozofu Ebu’l-Alâ ‎el-Ma’arrî’nin 3 ‎şiirini, Fransızcadan Amele Şarkısı’nı ve Lamartine’in Lak (Göl) şiirini tercüme ‎etmiştir. 18-19 yüzyıl geçiş dönemine ait Dîvân'da Cûdî, divan edebiyatı estetiği ile Batı ve Tanzimat ‎‎edebiyatını harmanlamıştır. Dîvân'ında noktalama işaretlerinin tamamını kullanan Cûdî farklı ‎‎nazım şekilleri de denemiş, beyit ve bentlerin arasına müsellesler yerleştirmiş, serbest ‎müstezat ‎tarzında şiirler kaleme almıştır. Şiirlerindeki başlıklar da divan edebiyatı geleneğine göre ‎yenilikçi ‎tarzdadır. "Kitâbe-i seng-i mezâr", "çarşı", "şimendifer", "öksürük için irticalen" gibi başlıklar ‎ve şiirlerin başına günlük tutma üslûbu ile klâsik divan tertibinin dışına çıkmıştır. Rus-Japon ‎muharebesi, Yahudi, Musevî, Hıristiyan ve Müslüman arasında geçen diyalog ve ‎nazım-nesir ‎arasındaki münazara tarzı şiirleri divan şiiri geleneğinde orijinaldir. ‎Kullanmış olduğu "hengâm-ı ‎semen-fâm", "cânlı cenâze kefeni", "telgraf idüp ‎zülfünün telin"‎‏‎ gibi ‎‏alışılmamış bağdaştırmalar ile yenilikçi bir tarz benimserken günlük hayatta kullanılan birçok ‎kelimeyi –börek, helva- zeytin vb.- şiirlerinde kullanması onun mahallîlersem ekolüne de ‎yakınlığını yansıtmaktadır. Dîvân'ındaki bu özellikler ile Cûdî. divan edebiyatı geleneğinin ‎son, yeni edebî ‎akımın ise ilk temsilcilerinden biri olmuştur.‎

Cûdî Dîvânı, İstanbul Kütüphanesi, Nadir Eserler Birimi, Türkçe Yazmalar Bölümü’nde ‎kayıtlıdır. ‎‎238x158 mm ölçüsünde, 87 varak, 18 satır uzunluğunda, rik’a hatla yazılmıştır. ‎Dîvân'ın zahrîyye kısmında İbnülemin Mahmud Kemal ‎Kütüphanesi, serlevhasında müellifin ‎adı, lâkabı ve divanın adı yazmaktadır. Tetimme kaydında ‎müellif, eseri biraderi Ahmed Tevfik ‎Bey’e tahrîr ettirdiğini bildirmiştir. Dîvân'da eserin yazılış ya ‎da tahrir tarihi belirtilmemiştir. Tek nüsha olduğu bilinen eser üzerinde iki yüksek lisans tezi ‎yapılmıştır (Adıyahşi, Tok Yıldız 2017)‎.