Asıl adı Munise veya Menice olduğu rivayet edilen Mehsetî’nin gazel, kıt’a, daha çok rubailerini ihtiva eden küçük hacimli Farsça eseri. On ikinci asrın ilk yarısında Sultan Mahmûd-ı Selçukî (512/1118-525/1131)'nin ve Sultan Sencer (511/1118-552/1157)’in saraylarında yaşamış olan Mehsetî-i Gencevî’nin Dîvân'ında 169 rubai, 9 gazel, 21 kıt’a bulunmaktadır. Ayrıca rubaileri arasında methiye olarak nitelendirilebilecek şiirleri de vardır. Sultan Sencer’in meclisinde bulunduğu günlerde söylediği bir şiir bu türe örnek olarak gösterilebilir. Dayanılması güç sıkıntılarını memnuniyetle kabul ettiği, bütün dünyevî istek ve arzulardan gönlünü  arındırarak tasavvufa meylettiği hikemî şiirleri de bulunmaktadır. Şairenin Dîvân'ında yer almayan ve muteber kaynaklara dayanarak ona ait olduğu belirtilen şiirlerin sayısı da son derece fazladır. Bunun yanı sıra muhtelif müelliflere nispet edilen birçok şiirinin varlığından da bahsedilmektedir. Bu durum, şairenin şiirlerinin divanında kayıtlı olanlardan daha fazla olduğunu göstermektedir. Mehsetî-i Gencevî'nin şiirlerinin konusunu hayata bağlılık, insan sevgisi, kadınlara yapılan haksızlıklarla mücadele, adaletsizliğe başkaldırı ve felsefî düşünceler oluşturmaktadır.

Doğumunun 900. yılı UNESCO tarafından 2013 senesinde kutlanan dünyaca ünlü Mehsetî-i Gencevî’nin şiirlerinin yazma nüshaları Türkiye ve dünya kütüphanelerinde bulunmaktadır. İstanbul Kütüphanesi’nde 417 ve F-1203 numaralı mecmualara kaydedilmiş toplam elli bir rubaisi bulunmaktadır. Aynı kütüphanede bulunan Fu-587 numaralı yazma eserde Hellmut Ritter tarafından şaire ait olduğu belirlenen beş rubai daha vardır. Mehsetî-i Gencevî’nin Dîvân'ı Tâhirî-i Şihâb tarafından neşredilmiştir (1347). Ülkemizde esere dair tek çalışma Asuman Gökhan ve Ahad Emirçupani’ye aittir (2009).

Şairin biyografisi için bk. "Mehsetî, Mehsetî-i Gencevî, Menice". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/mehseti-gencevi-menice