Türkmen sâiri Kemine’nin şiirlerinin yer aldığı eseri. Kemine'nin eserleri kendi hayati ve yasadığı devrin sosyal hayati ile yakından ilgilidir. Kemine’nin eserlerini şiirleri ve sorta sözleri (fıkralar) olarak iki grupta incelemek mümkündür. Şairimiz Kemine’nin altmis civarinda şiiri, iki yüz elli civarında da şorta sözleri mevcuttur. Ancak yetmiş yıllık bir hayat sürmüş, zeki ve yaratıcı bir şairin yalnızca altmış civarında şiir yazdığını kabul etmek pek de mümkün görünmemektedir. Kemine’nin kendi el yazmaları bugüne kadar bulunamamıştır. 

Kemine, sivri dilli bir şairdir. O, İslam dinini öne sürerek, halkın dinî duygularını sömüren yalancı mollaları, kadıları şiirlerinde ağır dille eleştirir. Bu yüzden mollalar ve kadılar Kemine’den intikam almaya çalışırlar. Fakat bunu onun sağlığında başaramazlar. Ancak öldükten sonra köyün mollası Kemine’nin şiirlerini divan haline getirmek bahanesiyle halk arasında mevcut olan orijinal ve kopya el yazmalarını toplar, topladıktan sonra da çöle götürüp yakar. Kemine’nin edebî yaratıcılığının bir diğer yönünü oluşturan fıkraların hepsinin ona ait olduğunu söylemek doğru olmaz. Bazı fıkralar, halk tarafından Kemine’ye mal edilmiştir. 

Kemine’nin şiirleri millî ve mahalli renklerle bezenmiştir. Bu şiirler Türkmen hayatını ve Türkmen dünya görüşünü anlatmaktadır. Şiirlerinde kullandığı dil, yaşayan Türkmen Türkçesidir. Bu özellikleriyle Kemine, Türk dünyası edebiyatlarıyla ilgili antolojilerde ve Türkmen edebiyatıyla ilgili hazırlanacak olan kitaplarda, özellikle satirik şiirleriyle yer alabilecek niteliklere sahip bir şahsiyettir. Kemine ve şiirleri üzerine bir yüksek lisans çalışması yapılmıştır (İdem 2003). 

Şairin biyografisi için bk. "Kemine". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/kemine