İzzet mahlaslı Alî Paşa'nın şiirlerini içeren eseri. Dîvân'ın beş nüshasının  karşılaştırılmasıyla oluşturulan tenkitli basımında (Kutlar Oğuz 2017), 3'ü eksik 15 kaside, 4 kıta-i kebire, 29 tarih (20 kıta-i kebire, 4 kıta, 1 nazm, 4 beyit), 1 terci-i bend, 1 müseddes, 1 Farsça tesdis, 1 tahmis, 6 şarkı, 9'u eksik 148 gazel (2'si müstezad), 2'si eksik 9 Farsça gazel, 18 kıta (1'i takriz), 12 rubai, 63'ü lâle adları için yazılmış 84 matla, 1 Farsça matla, 6 müfred, 10 lugaz, 2 mesnevi vardır. Bu yayının sonunda,  İzzet Alî Paşa ile Nedîm'e ait Nigâr-nâme başlıklı ortak mektubun karşılaştırmalı metni de yer almaktadır (Kutlar Oğuz 2017: 300-307).

İzzet Alî Paşa Dîvânı'nda da şairin takipçisi olduğu Bâkî ve Nedîm'in Dîvân'ında olduğu gibi tevhid, münacat, na't gibi dinî içerikli şiirler yoktur. En uzunu 76 beyit olan kasideler içinde Sultan III. Ahmed için 2, Damad İbrahim Paşa için 4 kaside yazılmıştır. Kaside sunulan kişiler arasında dönemin devlet adamları Şehid Alî Paşa, Kapudan Mustafa Paşa, Kethuda Alî Paşa, Âtıf Efendi ve Evliyâ Mehemmed Bey'in isimleri sayılabilir. Kasidelerin özellikle fahriyelerinde XVIII. yüzyılda etkisi devam eden Nef'î tarzı söyleyişin hâkimiyeti dikkati çekmektedir. Eserde dönemin gözde çiçeği “lâle”nin redif olarak kullandığı bir kasidenin mevcudiyeti ve baharda lâlezarda düzenlenen çırağan şenliklerinden söz edilmesi “Lâle Devri”nin olumlu özelliklerinin şiirlere yansıması açısından önemlidir. Şairin kıtıa-i kebîreleri de muhteva bakımından kaside niteliğinde olup bunlarda Sultan III. Ahmed'in tuğrası, Kapudan Mustafa Paşa'nın kasrı ve Basra Valisi Abdurrahman Paşa övülmüştür. Eserin tarihler kısmında H.1125'ten (1713/14) başlayıp H.1146'da (1733/34) sona eren olaylar için farklı nazım şekilleriyle düşürülmüş tarihler mevcuttur. Nef'î'nin beytinin tazmini yoluyla oluşturulan terci-i bendle başlayan musammatlar kısmındaki şarkılar ise ise aşk konuludur. Ebyât kısmındaki beyitlerin dikkat çekici olanları ise o dönemde yetiştirilen ve özel adlar verilen lâleler için yazılanlardır.

İzzet Dîvânı'nın büyük kısmını ve merkezini gazeller oluşturmaktadır. İzzet, gazellerinde dinî konulara ilgi göstermemiş, tasavvufa âdet olduğu üzere arada değinmiş, zaman zaman asrın modasına uyarak hikmetli beyitler de yazmıştır. Ancak onun sanatçı kimliğini belirleyenler gazeller kendisinin “yeni vadi” olarak nitelediği Nedîm tarzında kaleme aldıklarıdır. Bunların çoğu da Nedîm'e nazire olarak yazılmıştır. Bu tarzdaki gazellerin en dikkat çeken yönü şairin maddi aşkı anlattığı cinsellik çağrışımlı beyitlerde bile bayağılığa düşmemesi, nüktedan olabilmesidir.  Paşa, şuhane gazellerinde son derece rahat, samimi, sevimli ve pervasızdır. Şair, hem gazellerinde hem de diğer şiirlerinde yeri geldikçe III. Ahmed döneminin olumlu yönlerini dile getirir. Ancak Lâle Devri'nin hazin sonunu yaşayan şairin Dîvân'ında buna değinmemesi, olaylarla ilgili bir tarih kıtası bile kaleme almaması dikkat çekicidir. Bunda muhtemelen bireysel özelliklerinin de etkisi vardır. 

Dîvân'ın yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerde tespit edilen nüsha sayısı 36'dır.  İzzet Alî Paşa Dîvânı üzerine yapılan iki yüksek lisans çalışması (Aypay 1986; Kutlar 1988) daha sonra yayımlanmıştır (Aypay 1998; Kutlar Oğuz 2019). 

Şairin biyografisi için bk. “İzzet, İzzet Alî Paşa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/izzet-ali-pasa