“Misâlî” mahlasını kullanmakla birlikte “Gül Baba” ve “Gül Dede” lakaplarıyla da meşhur olan şairin şiirlerini ihtiva eden eseridir. Fatih Sultan Mehmed, II. Bayezid, Yavuz Sultan Selim ve Kanuni Sultan Süleyman dönemlerinde yaşamış olan ve Kanuni döneminde şehit olan şairin dînî-tasavvufî mahiyete sahip eserlerinin yanında en önemli eseri Hurûfî felsefesini de ön plana çıkardığı Dîvân’ıdır.

Eserde 11 adet kaside, 2 adet tercî-bend, 1 adet müsebba, 1 adet müseddes, 6 adet muhammes, 16 adet murabba, 598 adet gazel, 3 adet müstezad, 9 adet nazm ve 125 adet tuyuğ bulunmaktadır. Eser üzerine Mehmet Dede (2001) ve Deva Güneş (2011) tarafından yüksek lisans çalışması yapılmıştır. Divân'daki tuyuğların Hurûfilik bağlamında incelemesi üzerine de Esra Aka tarafından yüksek lisans çalışması yapılmıştır (2019).

Naci Kum, Dîvân’daki 9 gazeli yayımlayarak Gül Baba’nın Hurûfî bir şair olduğuna işaret etmiştir (Kaçalin 1996:223). Dîvân’ın kasideler bölümü tevhid ile başlamıştır. Klasik bir dîvândaki tevhid kasidesinde Allah’ın birliği, sıfatları, zatı konusu övülürken Gül Baba daha çok Fazlullah’ı konu etmiştir. Özellikle onun bir inanç sistemi olarak yaymaya çalıştığı Hurûfiliğe övgü söz konusu edilmiştir. Dîvân kasideler ile başlamış, gazeliyyat ve musammatlar ile devam etmiştir. Gül Baba’nın şairliğinin odak noktasını gazelleri oluşturur. Aşk, sevgili, ayrılık, talihin kötü gitmesi gibi klasik gazel konularının yanında vahdet-i vücûd düşüncesi eksenindeki yer alan Hurûfilik inancı Dîvân’da en çok gazeliyyat bölümünde işlenmiştir. Bu şiirlerde şairlik kudretini gösteren lirik söyleyişleri görmek mümkündür. Eserin son bölümünü “tuyuğ” bölümü oluşturmuştur. Tuyuğların bitiminde “Mahşerî” isimli bir kişi tarafından murabba yazılmış ve bu murabbanın sonunda bir tarih kıtası bulunmaktadır.

Gül Baba’nın tasavvufî bir çizgide kaleme almış olduğu Dîvân’ında (Gündüzöz, Dağlar 2020:372) Eski Anadolu Türkçesinin dil ve imla özelikleri ağırlık basmaktadır. Bunun dışında Misâlî’nin Arapça ve Farsça'ya kısmen hâkim oluşu, şiir dilini de etkilemiştir. Bu sayede onun Arapça ve Farsça sözcükleri, isim ve sıfatları rahatlıkla kullandığı görülmektedir. Özellikle inancı doğrultusunda Hurûfîliğin anlatıldığı beyitlerde anlamı zorlaştırmıştır. Aşk, güzel ve güzellik, kader gibi konuların işlendiği beyitlerde Türkçe kelime daha fazla kullanılmıştır.

Hurûfilik felsefesinin temelini oluşturan harfler Gül Baba Dîvân’ında da kendisine yer bulmuştur. Dîvân’ın muhtevasının en önemli kısmını harfler oluşturmuştur denilebilir. Her şeyin harflerle vücut bulduğu anlatılmış , var olan her şeyin başının ve sonunun harf olduğu gerçeği üzerinde durulmuştur. Bu düzende Gül Baba Hurûfilik inancının öğretileri ve ıstılahatı dışında ilahî aşk, Hz. Muhammed, peygamberler, 4 halife, ehl-i beyt, ahiret, kader, insan-ı kâmil, insanın Allah’ın yeryüzündeki halife oluşuna inanç, beşerî aşk, tabiat gibi pek çok konuyu işlemiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Misâli, Gül Baba, Cafer”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/misali-gul-baba-cafer