Tâli’î’nin Farsça şiirlerinden oluşan eser. Dîvân'da "22 kaside, 427 gazel, 19 kıt’a, 4 rubai" mevcuttur. Müellif, kasidelerinde Selmân-ı Sâvecî ve gazellerinde Kemâl-i İsfahânî’yi takip etmiştir. Ehl-i beyt sevgisini, Kerbelâ hadisesini, Peygamber ve soyuna olan muhabbetini dile getirdiği, astronomi ile ilgili birçok terime yer verdiği kasidelerde Fâtih Sultan Mehmed methedilmiştir. Gazellerini sade, akıcı ve külfetsiz bir dille yazmıştır. Şiirlerinde sâkî, meygede, şarâb, mest, deyr-i mugân, meyhâne gibi tasavvufî terimleri sıkça kullanmış, aşk ve şarap konularını işlemiş; Cem Sultan, Rüstem, Hüsrev, İskender, Leylâ vü Mecnûn, Şirvân, Şîrâz’ı anmış, Selmân, Kemâl, Nizâmî ve Şeyhî’den övgüyle bahsetmiş ve onları üstat olarak zikretmiştir. Bazı kıt’alarında müstehcen sözler söylemiş, mesela Tûsî adındaki bir şaire hakarete varacak ifadelere yer vermiştir.

Dîvân'ın yazma nüshaları Tire Necip Paşa Yazma Eserler Kütüphanesi, nu. NP/399-3; İnebey Yazma Eserler Kütüphanesi, Haraccioğlu, nu. 975 ve Ankara Üniversitesi Yazma Eserler Kütüphanesi, Mustafa Con, nu. A 529/II, 891.5'te kayıtlıdır. Eser üzerine Sedat Kardaş tarafından yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (2012).

Şairin biyografisi için bk. “Tâli’î”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/talii