Ferdî'nin şiirlerini ihtiva eden eseri. Mutasavvıf ve müftü olması yönüyle Şeyh Hacı Abdullah olarak da künyelenen şairin muhteva ve içerik olarak en meşhur eseri Dîvân’ıdır. Mürettep bir özellik göstermeyip harf sırasına göre tertip edilmiştir. Eser; 269 gazel, 17 kaside, 9 kıt’a, 1 muhammes, 2 tahmis, 1 müstezâd, 3 mesnevi ve 2 müfredden oluşmaktadır. Gazellerinin çoğu beş beyitten oluşur. Şairlik becerisinin sergilendiği en önemli şekil de gazelleridir. Kasideleri orta uzunlukta olup Hz. Muhammed, dört halife, irfan geleneğinden ve tarihten pek çok kişiyi konu eder. 14 farklı vezinle (çoğu remel ve hecez) şiirlerini oluşturan Ferdî’nin birçok şiirinde redif (çoğu kelime halinde) kullandığını söyleyebiliriz. Şairin redif ve kafiyede çokça tekrara düştüğü söylenebilir. Şiirlerinde teşbih, tenasüp, telmih, istiare, tecahül-i ârif, tekrir, istifham, hüsn-i tâlîl ve teşhis gibi edebî sanatları abartısız ve sade yönleriyle kullanmıştır.

Mutasavvıf bir şahsiyet olmasına karşın Dîvân’ını klasik nazmın muhteva bütünlüğü ve mazmun dünyası merkezinde oluşturan Ferdî Efendi, pek çok tasavvufi kavram ve içerik unsurunu da şiirine dahil etmiştir. Sade ve anlaşılır bir dilin kullanıldığı eserdeki atasözü ve deyimlerin sıklığı dikkati çeker. Buna ek olarak Arapça ve Farsça terkiplerin çoğunun iki bileşenli olması ve söyleyişte yerel ifadelere de yer verilmesi sadeliğin diğer bir göstergesi olarak görülmektedir.

Abdullah Ferdî, pek çoklarında olduğu gibi özellikle mahlâs beyitlerinde, şiir ve şairliğine dair övücü değerlendirmelerde bulunmuştur. Sayısı bir hayli olan bu değerlendirmelerden, şairin şiir ve sanatına güvendiği ve yaşadığı devir içinde kendini konumlandırmaya çalıştığı söylenebilir.

Şair, gerek üslup gerekse muhteva olarak Bâkî, Hayâlî, Nâzim, Şeyh Gâlib, Hoca Hâfız, Fâsih Dede, Kemâl Hocendî, Niyâz-ı Mısrî, Yûsuf eş-Şîrâzî, İsmetî, Rızâyî, Hüdâyî, Abdulkadir Geylânî, Nedîm gibi isimleri okumuş ve onlardan etkilenmiş; bunlardan Rızâyî, Hüdâyî ve Nedîm’e tahmîs; Mazhar, Neşet Efendi, Kerîm-i Rûmî, Niyâz-ı Mısrî, Kemâl Hocendî, Vâhid-i Enderûnî, İsmetî, Fâsih Dede ve Hoca Hâfız’ın şiirlerine nazîre yazmıştır.

Eserin elde iki nüshası (İzmir Millî Kütüphane No. 1546/1; Süleymaniye No. 3378 ) vardır.  Müellif hattı elde bulunmayan eserin istinsah tarihleri İzmir Millî Kütüphane nüshası için 11 Şevvâl 1271; Süleymaniye nüshası için Muharrem 1281’dir. Eserle ilgili üç yüksek lisans çalışması yapılmıştır (Şentürk 2005, Memiş 2008,  Avcıl 2010). 

Şairin biyografisi için bkz. "Ferdî, Şeyh Hacı Abdullah Ferdî Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ferdi-seyh-haci-abdullah-ferdi