Âzim mahlaslı Şa’bân-zâde Mehmed Efendi’nin, şiirlerini ihtiva eden eseri. Klasik divan tertibine uygun olan eserde 6 kaside, 2 tahmis, 133 gazel, 4’ü Farsça olmak üzere 37 rubai, 8 kıta ve 11 müfred yer almaktadır (Dönmez 1999: 18). Dîvân’da yer alan kasidelerin ilk ikisi Hazret-i Peygamber övgüsünde yazılmış naatlar; üçüncüsü Amca-zâde Hüseyin Paşa (ö. 1114/ 1702), dördüncüsü Şeyhülislâm Seyyid Feyzullah Efendi (ö. 1115/ 1703), beşincisi ve altıncısı ise Râmî Mehmed Paşa (ö. 1119/ 1708) için söylenmiş methiyelerdir. Kasidelerin ardından gelen iki adet tahmis, Nâbî (ö. 1124/ 1712) ve İsmetî (ö. 1076/ 1665)’nin gazellerine yapılmıştır. Dîvân’da yer alan gazeller genellikle âşıkâne ve rindâne nitelikte olmakla birlikte söz konusu şiirlerde yer yer tasavvufi kullanımlara da rastlanmaktadır (Dönmez 1999: 5). Eserde genel olarak ağır bir dil kullanılmış olup pek çok şiirde Sebk-i Hindî ve Hikemî üslup tesiri görülmektedir (Dönmez 1999: 6-7). Dîvân, sosyal hayata dair unsurlar açısından da zengin bir malzemeye sahiptir (Dönmez 1999: 311).

Âzim Dîvânı’nın tespit edilebilmiş iki nüshası mevcuttur (Dönmez 1999: 14). Eser üzerine Abuzer Dönmez tarafından bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (1999).

Şairin biyografisi için bk. “Âzim, Şa’bân-zâde Mehmed Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/azim-sabanzade-mehmed-efendi