Bûsîrî (ö. 696/1297?)’nin Kasîde-i Bürde’sine, İpsalalı Vâiz Sağîr-zâde olarak bilinen Şeyh Abdullah b. Şeyh Ahmed (d. ?-? - ö. 1150/1738'den sonra) tarafından yazılan Türkçe şerh. Müellif daha önce yazdığı İrşâdiyye Şerh-i Kasîdetü'l-Bürde adlı eserini, istifadesi güç olduğu gerekçesiyle ihtisar etmiş ve Cübbe Şerh-i Kasîde-i Bür'e adını verdiği bu şerhi kaleme almıştır. Mufassal olan ilk şerhi kısaca "İrşâdiyye", bu şerhi de "Cübbe" adıyla anılmaktadır (Ayçiçeği 2017: 130; Yazar 2011: 597). 

Eserin mukaddimesi kısmen İrşâdiyye ile benzerlik göstermekle birlikte şârih, neden böyle bir ihtisara ihtiyaç duyduğunu da izah etmekte, ilk yazdığı mufassal şerhin anlaşılmasında zorluk yaşandığını gerekçe olarak arz etmektedir: "... velâkin fehminde su'ûbet olmağla bu şerhimizde ancak ma'ânîsi ile iktifâ olundu" (Şeyh Abdullah b. Şeyh Ahmed [yz]: 3a).

Şârih, daha detaylı olarak yazdığı İrşâdiyye'yi üç bölüm halinde düzenlemiş ve "tashîhât" başlığı altında yer alan ilk bölümde kelimelerle ilgili sarf bilgisi vererek Arapça cümle örnekleri zikredip çeşitli izahlar yapmış; "el-i'râb" başlığı altındaki ikinci bölümde kelimelerin cümle içinde gramer bakımından durumlarını izah etmiş; "el-ma'nâ" başlıklı son bölümde ise sadece beyitte anlatılmak istenen düşünceyi yazmıştır. Cübbe Şerh-i Kasîde-i Bür'e adını verdiği bu eserine ise, İrşâdiyye'de yer alan  sadece "el-ma'nâ" başlıklı kısımları almış, "ya'nî" diyerek her kaynak beyti izah etmiştir.

Eserin eldeki tek nüshası Süleymaniye Kütüphanesi Reşid Efendi Bölümü. Nu. 799 olarak kayıtlı olup ferâğ kaydında şerhin 1 Zilhicce 1150/22 Mart 1738'de tamamlandığı, nüshanın da Şevval 1153/Aralık 1740'ta istinsah edildiği yazılıdır (Şeyh Abdullah b. Şeyh Ahmed [yz]: 83a). Bu bilgi, bazı kaynaklarda geçtiği şekilde şârihin 1130/1717-18'de (Bağdatlı İsmail Paşa: I/480) ya da 1140/1727-28'de (Bursalı Mehmed Tahir: I/255) vefat etmediğini ispat etmesi bakımından önemlidir. 

Böylece Cübbe, okuyucunun daha kolay anlamasını sağlamak maksadıyla müellifin ilk yazdığı eserin sadece bir bölümünden iktibasla oluşturduğu bir ihtisar görünümündedir. Türk edebiyatında ihtisar ve muhtasar çalışmaları için örnek teşkil etmekle birlikte eserin, İpsalalı Vâiz Sağîr-zâde'nin farklı bir şerhi değil, sadece ilk şerhinden bir bölümü barındırdığını vurgulamak gerekir.